United States or China ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bulaan ang paroparong di maaakit sa bulaklak. pag ang ganda't kulay nito ay may tamis na kalangkap; gamogamo'y hamak lamang, pag ang ilaw'y walang ningas, datapwa't kung may sindi na'y bayani ring matatawag.
Sa piling ng isang Leoning ay lalong dumakila ang isang Eduardo. Lalong naging maningning ang kanyang pagasa. Kay buti nga namang idinulot ng pagkakataong yaon! Sa harap ni Leoning ay naging isa siyang dakila, isang bayani na pinuputungan sa ulo ng masaganang laurel. Purihin siya sa harap ng kanyang paraluman, ay anong tamis sa isang kalooban ng binata!
Ang kanyang tulai'y sing-lambot, sing-linaw n~g tubig sa wawa, sa sapa't batisang Balana'y sumimsim sa tamis na taglay. Hayan ang makata. Kayó ang magsabi Kundi siya'y dapat na Dan~gal at Puri at maging putong pa n~g Wikang sarili. Tundó, Set., 1915. ¡Bulalakaw...! Sa Katotong =Pascual de Leon= . Sa harap n~g iyong magarang pagsikat ay pinaglaho mo ang aking liwanag.
Kaya mabuti rin ang may binhing hasík budbod na pananím sa bayan n~g Lan~git upanding mag-ani n~g linamnam tamís at kaligayahang walang kahulilip. Ang Imperiong yao'y hindí napapasok n~g kahima't sino'y n~g ligalig lungkot palibhasa'y bayan n~g santas at santos na nan~gag-aalay n~g puri sa Dios.
At ang musika at lambing, ang sarap at ang tamis ng pamimigkas ay siyang "pulot at gata" ng tula. Hindi ang ortograpíang "pipi at bingi". "maauaing Langit". Sa lahat nang nasa harap namin ngayon ay ganito ang sinasabí; nguni't isang ginoong nabanggit na namin sa unahan, Cecilio Rivera, ay nagsabi, noong 1906, na iyan daw ay mali.
Pano, sa ang tula sa isáng panulat ay siyang lahat na: dunong, puri, pilak... sa isáng makata ang tula'y: ¡lahát-lahát! ... Ayán si Pasleo: ayá't ang namana niyáng Diwa't Puso'y ipinababasa... Lahát na'y naritó: apóy, tamís, gandá ... = Pedro Gatmaitan. = Maynila, Sept., 1915 . Ako'y nagtataka!
Si Peping ay walang malay sa m~ga nangyayari, payapang payapang ginugunita ang napakasarap niyang buhay. "Magkapatid ang nasa kamay ko" ang ulit ulit na sinasabi ¡kay tamis n~g aking kapalaran na pinag-aagawan n~g dalawang magagandang binibini! Ang aking pag-ibig ay dalawang puso ang sumasariwa, siyang nagdidilig pagdating n~g oras, anó pang ligaya n~g buhay ang hahanapin?"
Ating dalan~ginin n~g taós sa dibdib yaong kamatayang sakdalan n~g tamís kaluluwa nati'y nang upang magkamít niyaong Luwalhating walang kahulilip. Sukat hangang dito, Marcela ang galáw n~g m~ga pagpitás nitong lamang bayan, ang magandang suyò nawa'y ipatnubay n~g may awang Lan~git hangang nabubuhay.
Malasin ang hibang, ang sira ang diwa, ang taong nanan~gis sa gabing payapa na minsa'y maiyak, at minsa'y matuwa. Malasin ang ayos n~g kahabaghabag n~g pusong dinusta n~g kanyang pan~garap; malasin ang luha, ang luha n~g palad, ang luhang nagmula sa kanyang pagliyag na pinagkaitan n~g tamis n~g lin~gap. Tuman~gis na muli!
Lui: Tayo na't ating tungain saro n~g ating paggiliw. Ang: Ang bawa't iyong mahiling, ay aking tatalimahin. Tayo na sa himpapawid na pangdulot ay pag-ibig.... Doon, ang lahat ay tamis, aliw, ligaya at....lan~git! Ating limutin ang hirap at lasapin ay pagliyag. ¡Tayo sa bayang pan~garap at doo'y, walang bagabag! Lahat: ¡¡¡Angeling....!!! Ten: Bili na kayo n~g mané.... Tib: ¡¡¡Angeling....!!!