United States or Laos ? Vote for the TOP Country of the Week !
Waring nasiyahan pa ang kanyang puso pagka't naglaho na sa kanyang pangmalas ang asawang kanyang isinumpa.
Ang ganitong sabing pawang masasakláp dí naman mangyaring mabig-yan kong salág sa pagka't di lihim at natatalastas n~g madlá, ang inyong hindí pagtatapat. Dahil dito'y siyáng sanhíng nag-aakay n~g pagkabalisa sa kinamulatan, sapagka't ang landas na talagang daan n~g santong matuíd ay linilihisan.
Agong. ¿Saan naroroon si Soledad? lilin~gon si Pedro masusuliapan si Soledad na lumalabas. Pedro. Naito siya't dumarating Patakbong aalis. Agong. Ay! Soledad! Soledad. Aba bastos na tawo ito, hindi na kayo nahihiya, kahit may tawo. Agong. Diyan ay huag kayong mag-alaala, pagka't tan~gi sa iyan ay pipe, bin~gi pa ¡Ay Soledad! Soledad.
Pagkatapos ng hapunan ay pinanood natin ang pagaagawan sa bitin at matigas kong katatawa, sapagka't sa gitna ng balag ay may isang malaking palayok na nakabitin at ang akala ng lahat ay matamis lamang ang laman datapwa't nang malaglag at pagdumugan ng mga bata'y naghalakhakan ang nagsipagbitin ng palayok na iyon at makailang sandali'y naghiwa hiwalay ang nagsisipag-agawan: may patakbong lumalayo, may nagkukusot ng katawan at may naglululundag na animo'y nagsasayaw sa pagka't ang palayok palang iyon, bago ibinitin, ay maghapon munang inilagay sa langgaman.
N~gunì't ang m~ga ganitóng pagpapakilala ni Tamád ay hindî warì pansín n~g kanyáng kinákausap, pagkâ't itó, pagkatapos niyáng humintô, ay walâng ibáng náisagót kundî: ¿Sinó ang kasayáw ni Pati?
Huag mong ipanglungkot ang pagiiwan sa iyo n~g kasariwaan n~g kabataan, pagka't kailan ma't magilas kayo at sinusunod ninyo ang m~ga aral sa pagpapaganda at pagpapakikinis n~g balat na itinuturô ng Aklat n~g Kabuhayan ni Honorio Lopez, ay hindî kayo mawawalan n~g m~ga kandidato na laging aawit sa inyo n~g kirileson n~g Dios n~g Pagibig.
Huwág na kayóng makilaban ang amuki ko mahál na katoto, pagkâ't kayó'y malubhâ at matitiyák kong dî ka pô aanhin n~g m~ga kaaway sa kalagayang iyán. Hindî maáari ang mapusok na sagót sa akin lahát n~g kawal na may dan~gal, ay dapat mamatáy muna, bago sumukò sa kanyáng kalaban. Tumakbó ka pô't aytó na silá.
¿Nahíhibáng kayâ akó, oh, Dios ko? ¿Sino kayâ ang matandâng Edeng na iyán? Marahil, isáng kamag-ának kong totoóng malayò. Inyó na n~gâng papasukin. At pinaroonán ko't tinawag naman si matandâng Edeng. ¿Dî kayâ mabinat kun akó'y biglâ niyáng mákita? ang tanóng'sa akin n~g matandâ, sa lubós na pagmamasakit. Hindî pô aní ko pagkâ't tila malakás pa kay sa akin.
Datapwa't nang may apat na buwan na kami roo'y inisip ng tatay ko ang kami'y bumalik sa bayan sa pagka't siya'y magaling na sa kanyang sakit at nagpapalakas na lamang. Nang ipabatid sa akin ang kanyang tangkang iyon, ako'y lumigaya at nasabi kong wala nga palang hirap na di napapalitan ng kaginhawahan.
¡Kung ayaw kang magpahirám ay huwág! ¡Kay dami mong rekubeko! ¡Pag ikáw namán ang nanghirám sa akin, ay tatawagin kitá n~g TUSO, pagka't para mo ríng tinuso ang kuwartang ibinilí ko, na nabasa mo ang aking binayaran n~g di ka nagkagastá!...