United States or Mozambique ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nananalig akong napakadalisay n~g iyong pag-ibig sa ating suyuan, kaya't ang puso ko'y nagpapakatibay hanggang sa sumapit ang dakilang araw. Pagaaralan ko, hanggang makakaya na ikaw'y malagak sa tuwa't ginhawa, pagiin~gatan kong huwag kang magdusa kung na sa sa akin ang iyong ligaya.
Samantala'y pinagbabalaan si Despujol n~g m~ga fraile at n~g m~ga castila, na cung dî niya ipararákip agád si Rizal at ipabíbilangò ay ipalálagay niláng casabuat siya nito sa tacsíl na acalang pag-labag sa capangyarihan n~g España. Gulong-guló ang ísip ni Despujol; cung dî niya sundin ang m~ga fraile at m~ga castila'y siya ang lubhang nan~gan~ganib mapahamac, at cung sundin naman niya'y tampalasan siya sa isang táong walang ibang casalanan cung dî ang pag-sintang maalab sa kinamulatang bayan. ¿Ano ang dapat niyang gawín? Itó ang madalás niyang tanong sa sarili. Nagtagumpay, sa cawacasan, ang pag-ibig sa sariling catahimican; caya't umisip siya n~g paraang dapat ipagpahamac cay Rizal. Ipinag-utos niya sa lahat n~g m~ga puno n~g guardia civil veterana dito sa Mayníl
Ang uinica nang negrita ganito'i, tahaquin co na, at nang iyong maquilala yaong si doña María. Ang bundóc mong inilagay sa tapat nang durungauan, doon naman maguiguisnan sa pusod nang caragatan. At guinaua pang castillo nang pag-ibig nga sa iyo, saca ngayo'i, nilimot mo at hindi mo asicaso. Singsing nang haring mahal nahulog sa caragatan, di iyong tinad-tad naman si doña Maríang hirang.
Nguni't kung ang mga pagkalungkot ko pag tayo'y hindi nagkikita ay nagkakahulugan ng pag-ibig ay ginanti ko ang tibok ng iyong puso. Nguni't ¿hindi ba't ang bagay na iyan ay nangyayari din naman sa magkaibigan na nagmamahalang parang makapatid?
Palibhasa'y totoong matindí ang pananalita n~g dalaga, nawala cay parì Dámaso ang masayáng anyô at naggunamgunam. ¿Lubhâ bang malakí ang pag-ibíg mo sa canyá? ang itinanóng n~g pautál. Hindi umimic si María Clara. Inilun~gayn~gay ni parì Dámaso sa canyáng dibdib ang canyáng ulo at hindi umimic.
Maasahan mo ang aking pag-ibig, ang buong buhay ko hanggang mayrong lan~git, hanggang mayrong araw, tala, gubat, batis ang iyong pan~gala'y laging na sa isip. Huwag kang man~ganib! Di ko malilimot ang ganda mong iyang sipi sa kampupot, ang ban~go at tamis n~g isang pag-irog ay na sa sa iyo't hindi mauubos.
Ay ualang-ualang ibang dahilan, cung sa aquing pagcatalastas, cundi ang malaqui at locong pag-ibig nang mag-asaua ni Dales, na ang canilang anac na si Próspero,i, mag-aral sa Maynila.
At ang anghel ay naghubad ng kanyang pagkalupa at nagbihis ng liwanag; ang mga mata ng tao ay nangasilaw sa liwanag na yaon. Naglakas ng kanyang tinig na parang galing sa langit at nagsabing; At aking naunawa, na ang tao ay hindi nabubuhay sa kanyang mga sariling kailangan, kundi nabubuhay sa pag-ibig .
Ang may pagtataca sa aba'y matulad lalo sa pag auit nagtumiis puyat Verona, ang iyong catamisa't saclap sa dili-dili cong alin ma'y calangcap. Bati niyaring puso, Veronang mariquit, sa n~gayong na tapos sandaling ilaquip gauang sa talagang DILAG niyaring auit sa pagcat aco man cugcop n~g pag-ibig.
Doon hinahanay pag-liham n~g nais n~g capoua pusong nagcaisang hilig, ang cauili-uiling anas n~g pag-ibig casintuno halos ang tunog n~g batis: Sa sin~gao n~g pusong matamis at uagas isa't isa'y ualang itampong pahayag, pagcat cung sa jardin ay yaon ang lunas n~g tanang sampagang humahalimuyac.