United States or Yemen ? Vote for the TOP Country of the Week !
At noui nang muli sa Visadang villa ang amá,t, ang iná,i, dadalauing sadyá, ano,i, nang dumating sabihin pa baga ang toua nang loob nang magulang niya. Ang uica n~g iná,i, salamat sa iyo lubhang malaqui na man~ga pag-guilio co, comusta ang búhay ¿oh bunsóng anác co? at saan nagbuhat pagdating mong ito.
¡Oh, buhay n~g buhay, Tuníng ko at lugód... na sa karukhaan, ang sukal n~g loób na ating sinapit; libong kamataya'y masaráp pa irog huwág lang mariníg ang iyóng himutók!... Palasóng may lason ang nakákaanyo n~g dusang sa dibdib n~gayó'y pumapako, tuwing mabúbuklát sa aklát n~g isip ang pagkasiphayo n~g banál na layong núnukál sa puso.
At noón din pagkatapos na mahagkan si Serafina at gayon din ang m~ga anák niya ay si Mauro na rin ang nagyayang sumakay sa naghihintay na ambulancia .... At mula noón si Mauro ay naging isang bilanggo. Siyam na buwan at isang araw ang hihintayin upang siya'y makalaya. ¡Oh, ang tadhana!
"Oh! Kapag nagkátaón!!... "Pagkasaklapsakláp na dilidilihin!... "Oh huwag! huwag, makatwirang Langit! huwag tulutang mangyari ang gayong pagkapaitpait na bágay!!"... Ganitó ang mga paghahakang sunod-sunod na sumagì sa pag-iisip ni Elena mga paghahakang kaipala'y dulot sa kanya ng tangang aklát na kinababasahan sa likod ng mga salitáng: "Noli me Tángere at El Filibusterismo." Hating-gabí.
Huwag mo nang pakialaman ako. Hindi Eduardo, ang sakit mo, ay sakit ko rin. Leoning, lumayo ka na sa akin. Hindi na maaari ang lahat. Eduardo, hindi, asahan mong mahal ka pa sa akin kahit ako ay may asawa. Mahal? oh! Leoning. Maniwala ka. Dahil sa sumpa mong nilimot? Eduardo, hindi ako lumilimot!
At ¡oh, anong gitla nang kanyang mamasdan na bangkay n~g isáng bagong kasisilang!... tuman~gis ang puso; nagluksa ang dibdib at ipinagsaysay na: «¡Baka n~ga itó, ang anak kong hirang!» Kanyang ikinubli doon sa pangpan~gin, pumasok n~g bayang may in~gat na lihim at nakibalita; sa tinanongtanong ay kanyang nalining na ¡itinapon n~ga ang anak ni Tuning!...
At walang waring nagugunita si Eduardo kundi ang malulungkot na kapalaran ng kanyang palad. Waring isang libingang sakdal saklap ang kumuwakaway sa kanyang palad! Oh! kay saklap na dilidilihin ng lahat.
Kaya ngayon ay wala na, wala na, at natapos din ang maligayang pamumuhay ni Leoning. Ang may pusong sukab at walang iisang pagibig, ang walang iisang tibukin ng puso ay nagsisisi ngayon sa kanyang pagkaligaw sa matuwid na landas ng buhay. Oh! babai, huwag sana ninyong kalilimutan ang dating katutubong ugaling dakila.
Ano kaya ngayon si Leoning? Naaalaala rin kaya niya ako paris ng ginagawa kong pagaalaala sa kanya? ang madalas nasa pagiisa'y naitatanong ni Eduardo sa sarili. Oh! ang puso nga namang nalalayo sa sinisinta! Para kay Eduardo ay lalo't lalong nananariwa ang pagkasabik na kanyang makita si Leoning. Kaya't madalas niyang masabi sa sarili: Huwag nawang maglalaho ang kanyang sumpa!
"Puff! Mga pangárap!" ang sabád ni Kápitang Memò, at muling kinamot ang kanyáng tuktók "mga malíng pangarap! Oh! hanggáng saán nakikilálang ikáw ay bát