United States or Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Samantalang lubhang marami ang m~ga táong puspos n~g m~ga pag-asa at n~g m~ga minímithing towâ, na marahil ay liligayang lahát cung aco'y mamatáy; sa pagca't inaasahan cong masisiyahan na ang aking m~ga caaway at hindî na nila pag-uusiguin ang totoong maraming walang málay-sála. Hálos sumasa catwiran silá n~g pagtataním n~g galit sa akin tungcol sa aking magulang at sa aking m~ga kinamag-anacan.
Nang capoua uala nang sandata,t, naghamoc dalauang bayaning lumilipad halos; ang suntoc at sicad caquila-quilabot, na daig pa mandin ang taga at ulos. Ang init nang arao di pa dinaramdam nang pamulan nila itong paglalaban hangang sa mataas di pa nagtatahan at nang mag-uauagui dili maalaman.
Ualang-ualang ibang dahilan, cung sa aquing acala, cundi ang catigasan nang ulo nang naturang mag-asaua, at ang caayauan nilang maquinig nang mañga matotouid na hatol nang aming Padre Cura, at nang mañga mahigpit na capamanhican sa canila ni Felicitas, na houag bagang papag-aralin nila si Próspero sa Maynila.
Cung cailan~gang purgahin, ó pasucahin ang tauo, ay cailan mang panahon mapupurga ó mapapasuca siya; at hindi sucat bacayan ang arao ó ang bagong bouan, para nang guinagaua nang man~ga mangagamot na mangmang, na maraming totoong tauong caauaaua ang inaalsan nila nang buhay, sapagca hinihintay ang gayong arao nang bouan sa pag-gamot sa m~ga maysaquit.
Nang mabasa ni Felicitas ang natatala sa taquip nang sulat, nang mabasa niya, anaquin, ang uicang: Señorita : ay sumamang lalo sa dati ang caniyang calooban; nguni,t, hindi ipinahalata niya sa caniyang magugulang; cundi binuclat niya ang sulat at binasa sa harap nila.
Sampon pa nang taglay na cabayanihan at yaong loob niyang cabutiha'y sacdal, ang caniyang pagcamaauaing tunay sa nan~gasasahol na cahit sinoman. Ang guinaua nila sa bagay na ito ay ang man~ga susi nang Sto. Sepulcro, ay ipinadala sa cay Carlomagno sampong estandarte nang nubos sa tao.
Si Cárlos. ¿At anong cailan~gan nilang magdala nang tubig, cung sila,y, na sa sa ibabao nang tubig? Ang Ama. Cárlos, ¿nacacalimutan mo na na ang tubig sa dagat ay totoong maalat at masaclap na di maiinom nino man? Si Cárlos. Oo n~ga pala. Ang Ama. Dito sa casindacsindac na calagayan ay narin~gig nila ang man~ga putoc nang cañon sa isang sasac-yan; at saca naquita nila ang man~ga nabibiting farol.
Tinangap nila ang isang sulat ni Próspero, at doon itinutucoy niya ang arao nang pag-alis niya sa Maynila, na patuñgo rito.
Uala silang ibang nasa, cundi ang macarating silang agad sa Maynila, nang maquita nang canilang sariling mata, nang mariñgig nang canilang sariling taiñga, sa catagang uica: nang maalam nila ang totoong calagayan at ang mañga bagay-bagay na casalanan nang canilang anac na si Próspero. Caya uala sa canilang loob ang gutom at ang pagod.
¡Dito ang m~ga babae, diyán ang m~ga lalaki! ang sabi n~g m~ga iná paglulan nilá sa bangcâ. ¡Man~gátali cayó! ¡Howag sana cayóng lubháng magaláw at málulubog tayo! ¡Man~gagcruz muna cayó! ang sabi ni tía Isabel na nagcucruz. ¿At tayo ba'y man~gag-íisa lamang dito? ang tanóng ni Sínang, na pinasásama ang mukhâ ¿Tayo ba lamang ...? ¡Aráy!