United States or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
May lector na yaon ang sadyang tungculing siyang bumabasa capagcumacain, at ang adhica niya'y dapat na busuguin nang gracia, ang man~ga caloloua natin. Cung binubusog man natin ang catauan nang man~ga pagcaing sari-saring bagay, caloloua'y dapat na pacanin naman niyong masaganang gauang cabanalan.
Aco,i, sinuyo mo at pinabaunan nang masaganang luha: icao ay maniuala at ang arao na iyo,i, di co linilimot, ang perlas mong bubô ay aquing dinampót, binucsán ang dibdib, at mag pa hangan n~gayon ay iniin~gatan. Mahiguit sa sampuo ang nalacarang taon, mag mulá sa arao na yaon, n~guni,i, sariua ring parang cahapon.
"¡M~ga taga San Diego! ¡Pasalamatan ninyó ang Dios na sa inyó'y nagbigay n~g m~ga banal na sacerdote, at ang Pamahalaan n~g Inang Bayang naglalaganap na di napapagal n~g "civilisación" sa masaganang m~ga pulóng itó, na inaampón n~g canyáng maluwalhating balabal! ¡Purihin ninyó ang Dios na nagdalá sa inyó rito nitóng m~ga mapagpacumbabáng m~ga sacerdote, na sa inyó'y nan~gágbibigay liwanag at nagtuturò sa inyó n~g wic
«At ligaya co nang iyong matalastas ang buhay na yaring silo-silong hirap, nang ang paglin~gap mo,i, siyang maguing lunas na lubhang mabisa sa pusong may sugat. CAPÍTULO I. Ang magandang asal na dapat pasimulan mula sa cabataan . «Sa Limang capital nang Perúng calac-han masaganang ciudad nang maraming yaman; siyang naguing palad na quinamulatan niring man~ga matang sa pagluha,i, laan.
Kung magkakagayón, siyá at akó'y maghahandóg sa inyó n~g masaganang pasalamat, palibhasá'y siyáng túnay na adhiká n~g tapát kong katoto. Amado Jacinto. Malabón, Rizal, 1912. Kasaysayang Tagalog Dahil sa kagahulán sa panahón at dahil sa kakula~gan pa sa n~gayón n~g m~ga gagamitin, ay hindi nasunód ang m~ga t u l d í k na nasa orihinál. ¡Nasawing Pagasa!
Itinaas n~g man~gin~gisdâ ang sáloc.... ¡ay! cahi't isáng isdâ man lamang ay waláng nacapamuti sa lambát; sa pagcahúlog n~g masaganang patác n~g túbig na liniliwanagan n~g araw ay wari'y nagtátawa n~g mataguintíng. Isáng "¡ah!" n~g pagtatacá, n~g samâ n~g loob, n~g pagcabigô ang tumácas sa m~ga lábì n~g lahát. Inulit n~g binát
»Icao ang tinudlá nang aquing pag-irog, »bilang pan~galaua nang anac mong Jesus, »pagsambit sa iyong n~gala,i, naghahandog, »sa puso nang lalong dalisay na lugod. »Icao ang maestra nang di carunun~gan, »mabisa cang lunas nang saquit na tanan, »masaganang batis na binubucalan »nang tubig nang graciang mapagbigay buhay
Hindi ko kailan~gan ang makikináng na daloy n~g batis, upang ipamawi n~g kauhawan; sa aki'y sukat ang m~ga halamang inyong namamalas, pagka't sa kanya'y nánanamnam ko ang matamis at masaganang katás, sa m~ga oras na ang Sumakop sa tanán, ay nagsabing "AKO'Y NAUUHAW", sa kanyáng Pitóng Wik
Sa piling ng isang Leoning ay lalong dumakila ang isang Eduardo. Lalong naging maningning ang kanyang pagasa. Kay buti nga namang idinulot ng pagkakataong yaon! Sa harap ni Leoning ay naging isa siyang dakila, isang bayani na pinuputungan sa ulo ng masaganang laurel. Purihin siya sa harap ng kanyang paraluman, ay anong tamis sa isang kalooban ng binata!
Kaikailan man sa boong pagkikilala nila ay di magunita n~g mestisa na siya ay nakarinig na n~g gayong hayagang pagpuri n~g makatang si Tirso, kundi nang gabing iyon. ¿Magdudulot na n~ga kaya n~g masaganang ani ang m~ga pananim ni Elsang inaalagaan sa pitak n~g kanyang dibdib?...