United States or Cayman Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !


¡Marahil si Pedro'y nakipagkayari sa canya: iyan, iyan ang tunay na hindi nag-aalinlan~gan! ang buntong hinin~ga ni Bruno. Nananatili si Tarsilo sa pagca mukhang malungcot at nag-iisip-isip: pinapahid n~g mangas n~g canyang baro ang pawis na umaagos sa canyang noo.

Leoning, namamali ka; ang sabihin mo'y hanggang libingan. Hanggang libingan na di mo na maaalaala ang iyong pangako? Marahil nga.... Leoning, saan man mahantong ang aba kong palad ay di maaaring mawalay sa gunita ko't alaala ang larawan mo. Isinusumpa mo kaya ang lahat mong mga pangungusap na iyan? Leoning, sumpa ko. Hanggang.... Hanggang hukay Leoning ko! Leoning! Eduardo! Habang buhay!!!

Sa nag si si dalao sa man~ga may saquít ay may maquiquita cang tauo na cahan~galan, ó sa caculan~gan nang bati na pinag aralan, caracaraca,i, papasoc sa silid nang nag hihirap, di na pinag iisip na siya marahil doo,i, maca rarami pa, at sa lugar na maca guinhaua, ay lalong naca pag papahirap, at ang pobreng may saquít ay halos di na maca hin~ga sa dami nang tauo.

Tumutulo ring di hamac ang luha ni Felicitas habang binabasa niya ang sulat nang caniyang capatid; datapoua,t, itong luha ni Pili ay hindi galing sa toua, cundi sa malaquing calumbaya,t, capighatian nang caniyang loob. Ay baquit caya ganoon?, ang itatanong sa aquin marahil nang mañga bumabasa nitong casulatan.

Sa harap ng isang mesa ay maligaya silang nagsisipagusap: Pako, bakit mo nakilala ang dalagang yaon? Kilala ko siya, nguni't hindi ko lamang kabatian. Hindi ko pati nalalaman kung ano ang kanyang pangalan. Kailan mo pa siya nakita? Hindi na marahil ngayon kukulangin sa isang buwan. Eduardo ang sabad naman ni Jose tila may ibig sabihin ang mga pagkikita ninyong yaon. Hindi ba?

Ang icapat ay baual din naman ang lahat na man~ga libro, man~ga munting fojas, at munti man man~ga casulatang nagtuturo nang panghuhula, panggagayuma, pangculam, at iba,t, iba pa . Ayon dito,i, ipinagcacasala ang pagbasa,t, pag-iin~gat ang man~ga =lunario=, cun tauaguin nang iba; at iyang lahat na man~ga casulatang iniin~gatan nang man~ga han~gal na ualang namumuan~gan; na marahil cun caya iniin~gata,t, pinaniniualaan ay di umano,i, sulat yaon nang man~ga matatanda , na man~ga han~gal pa sa canila.

Marahil ay makaligtás sa pagkálibing n~g buháy. Isáng araw ay isinoót ko ang singsing n~g aking katoto at bahagyâ pa lamang namasdán ni matatandang Edeng ay hinawakang nan~gán~gatál ang aking kamáy, tiningnáng mabuti ang singsing at nápaiyák. Akó'y nagtaká at aking tinanóng: ¿Bakit ?

Ang pag-galang na inuugali sa pagpasok ó sa pagcacasalubong ay ang magpakayukod at iunat ang isa ó dalawang kamay sa mukha: iduop sa m~ga pisn~gi, at saka maupo ó maghintay kayang tanun~gin n~g ibig; inaaring masama ang magsalita, kung hindi tinatanong...." Sayang at di nasiyasat ni P. Chirino ang dahil n~g m~ga ganitong galaw, na marahil ay may catuturan.

Ang m~ga ito ang may lalong malinaw na kasaysayan kay sa lahat n~g lipi rito sa Pilipinas, dahil marahil sa maagang pagkasulong nila sa katalinuang pakamahometano at pagkapagin~gat nila n~g kanilang m~ga alamat at m~ga alaala n~g dating pamumuhay n~g kanilang m~ga kanunuan. Tungkol dito ay di dapat ligtaang basahin ang salaysay ni Naajeb M. Saleeby sa kanyang aklat na kasusulat pa lamang.

Marahil dumaan ang pagpauis sa catapusan nitong saquit; at cun gayo,i, magaling painumin ang maysaquit nang tubig na pinaglagaan nang bulaclac nang alagao nang mapauisan pa mandin.