United States or Papua New Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Si Luisa. Totoong naiibigan co nang totoo itong si Robinson. Totoong icaliligaya co na siya,y, maparito at dumalao sa atin. Si Teodora. Cung aco po,y, bibig-yan ninyo nang isang pliegong papel, ay totoong malaqui ang pagcaibig cong sulatan ang señor Robinson. Si Nicolás. Aco naman. Si Juan. Di co rin naman calilimutan ang pagsulat sa caniya. Si Luisa.
Inuulitulit niya sa Maycapal na macapangyarihan ang catunayan nang caniyang pagquilala sa man~ga cahan~gahan~gang tulong na ipinagcaloob sa caniya sa gayong calunoslunos na caguipitan, para nang pagcaualay niya sa lahat nang tauo; at ipinan~gan~gaco niyang muli,t, muli ang pamimintuhong parang masunuring anac. Si Luisa. ¡Aba, at bungmubuti na si Robinson! Ang ama.
«Datapoua,t, ¿anong dapat cong gau-in?» ang tanong ni Robinson. «¿Anong dapat mong gau-in?» ang sagot nang Capitan: «magsauli ca sa bahay nang iyong man~ga magulang, humalic ca sa canilang man~ga paa, at humin~gi cang tauad dahil sa iyong man~ga camalian, para nang isang anac na may mabuting turò.» Si Luisa. Ah! iniibig cong totoo ang Capitang iyan. ¡Totoong mabuting tauo siya! Ang ama.
Hangan sa mapatay ni Robinson ang isang hayop na llama, ay hindi naisipan ang paglulutò nang caniyang laman. Si Luisa. ¿Baquit di niya mailulutò? Ang ama. Ibig n~ga niya; datapoua,t, ang casamaan ay salat na salat siya sa lahat nang bagay; ual
Caming dalaua ni Luisa, at icao, Cárlos, ¿maghihimay baga tayo nang gulay? Si Luisa. Aco,y, hindi, sa pagca,t, gagauin co ang tanicalang itinuturo sa aquin nang ating ina. Si Teodora. Cung gayo,y, tayo,y, maghimayhimay na dalaua lamang. Halica, Cárlos, umupo ca. Si Ramon. At aco naman. Si Enrique. Dito,y, maluag. Tingnan natin cung sino pa ang maghihimay. Ang Ama.
Si Enrique. ¿Perlas pô baga? Si Juan. ¿Icaliligaya baga niya ito? Marahil ay bacal. ¿Ano caya yaon? Sinabi pò ninyo sa amin doon sa lugar na maiinit ay ualang naquiquitang bacal. ¿Marahil ay isang buntong guintó? Si Luisa. Hindi aco macapaniniual
Cung aco,y, marunong sumulat, ay maquiquita ninyo ang ipadadala co sa caniya. Ang ina. Hindi cailan~gan; sasabihin ninyo sa aquin ang ibig ninyong sabihin sa caniya, at susulatin co. Si Luisa. Ganoon n~ga pô, inang.
Ang ama. ¿Isang margarita baga? Si Luisa. Oo pô, isang margarita na ang pahayag ninyo sa amin ay isang perlas. At ang sinabi nang manoc ay ganito: «¿Anong mahihitâ co sa iyo cahit anong diquit mo? mabuti pa sa aquin ang aco,y, nacaquita nang isang butil na palay.» At dahil dito,y, pinabayaan ang margarita sa lup
Amalia at ng pinsan niyang Luisa na mula ng hapong ako'y kaniyang linait, si Angela ay nagkasakit na at ng ikatlong araw ay sinabi na ng medico na ang tanging kagamutan ng sakít ni Angela ay na sa kaniyang minamahal. "Sa gayon nga ay isinamo sa akin ni Da. Amalia na huwag na di ako sumama sa kanila, at dahil sa mapili nilang pag-anyaya ay sumang ayon na ako.
Si Luisa. ¿At baquit gayon? Ang ama. Sa pagca,t, humahagunot ang ulan, at totoong malalaqui ang patac na ang sinoma,y, di nacaiisip na umalis. Pinasiya niya sa loob na hintin munang tumil