United States or Puerto Rico ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ñguní at ñgayong dumating ang balitang sa inyong bayang Malolos, napagkilala kong ako'y namalí, at ang tuá ko'y labis. Dí sukat ako sisihin, dí ko kilala ang Malolos, ni ang mga dalaga, liban sa isang Emilia, at ito pa'y sa ñgalan lamang.
Nang matunghayan ko ang padalang liham, luha ko'y tumulo sa kapighatian, paano'y gumuhit sa aking isipan na: ang tagumpáy ko'y iyong kamatayan . Di ko akalaing iyong ikahapis ang pagtatagumpay n~g ating pag-ibig, ang m~ga luha mo'y ulan n~g pasakit, ang kalumbayan mo'y pagdilim n~g lan~git.
Bayaang ang buwan sa aki'y ititig ang liwanag niyang lamlám at tahimik, liwayway bayaang sa aki'y ihatid magalaw na sinag at han~ging hagibis. Kung sakasakaling bumabang humantong sa cruz ko'y dumapo kahi't isang ibon doon ay bayan humuning hinahon at dalitin niya payapang panahon.
Matapos nilang limasin ang bangka ay sila'y nagsipaglanguyan at kaming mga babae'y nagtimbulan at ikaw ay nagpakunwaring marunong lumangoy ng hampas tikin; datapwa't naino naming nakasayad ang iyong mga paa, at dahil dito'y pinagtuksuhanan ka't pinagsabuyanan ka namin ng tubig. Nang may kalahati ng oras na tayo'y naliligo, ang mga pinsan ko'y nagyayang umahon.
Ako'y mamatay, n~gayong namamalas na sa silan~ganan ay namamanaag yaong maligayang araw na sisikat sa likod n~g luksang nagtabing na ulap. Ang kulay na pula kung kinakailan~gan na maitim sa iyong liway-way, dugo ko'y isabog at siyang ikinang n~g kislap n~g iyong maningning na ilaw.
Sa kabuhayang ko ang laging gunita manin~gas na aking ninanasa-nasa ay guminhawa ka ang hiyaw n~g diwa pag hin~gang papanaw n~gayong biglang-bigla. Ikaw'y guminhawa laking kagandahang ako'y malugmok, at ikaw ay matanghal, hinin~ga'y malagot, mabuhay ka lamang bangkay ko'y masilong sa iyong Kalan~gitan.
Ang di ko pagdalaw sa iyo hindi nagkakahulugan ako'y lumalayo't nililimot ko na ang pinagsamahan, Hindi gayon Luring ... kung bagama't hindi kita nadadalaw, ang alaala ko'y sumasa iyo at ikaw ang laging nagugunamgunam.
Leoning, ang ilang araw na nagdaan na di natin paguulayaw ay waring sa palagay ko'y kung ilan ng taon para sa akin. Eduardo, marahil ay hindi lamang ang puso mo ang nagkaganyan; ang kay Leoning man. Diyata! Maniwala ka. Anong sarap mong magmahal. Ganyan ka rin naman kaya? Kaya Leoning, asahan mong ang pangyayaring itong di karaniwan ay di ko na marahil malilimot pa.
Sa kalasingan ay tignan ninyo at pinaiikot ang tungkod at isinasaksak sa mga dakong pinamumuuan ng tubig; natutuwa at pinapipihitpihit sa kanyang mga kamay ang mga valenki ; at nagsasalita ng ganito: Wala man akong chuba o balabal ay naiinitan ako, sapagka't tumungga ako ng kaunting alak; ang tiyan ko'y busog sa alak; anupang ipangangailangang ko ng isang balabal na pampainit?
MAR. Marikit na pagkayari Dalmacia ang kundiman mong iyán ¿Sino bagá ang may gawa n~g kathá? DALM. Hindí ko masabi sa iyo, sapagka't iyán ay narinig ko lamang sa isang taga.... MAR. Banta ko'y isang pusong nakalutang sa maalong dagat n~g karalitaan, na ang inahihibik ay mapasampa sa pampang n~g katiwasayan.