United States or Philippines ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ang paraan n~g pagbabayad ay nag-aanyaya n~g m~ga tao ang alipin at sa harap n~g pan~ginoon at n~g m~ga kaibigan ay ginagawa ang pagbabayaran at iba pang kailan~gan. Di umano'y karaniwan ding ugali n~g m~ga Tagalog na sa oras n~g kamatayan ay pinapagiging laya n~g pan~ginoon ang m~ga anák n~g m~ga alipin na ipinan~ganak sa kanyang bahay.

Mulatin ang mata ñg anak sa pagiiñgat at pagmamahal sa puri, pagibig sa kapua sa tinubuang bayan, at sa pagtupad ñg ukol. Ulituliting matamisin ang mapuring kamatayan saalipustang buhay.

Upang pumanatag ang aking pagluha'y aking kailan~gan ang lin~gap mo't awa, awang magbibigay n~g yutang biyaya, awang sa lungkot ko'y tan~ging papayapa. Nasabi ko na n~gang nagsisi ang buhay sa nais na kita'y mapagbigyan lamang, kung susunurin ko itong kalagaya'y di ka malilimot hanggang kamatayan. ¿Paano ang aking gagawing paglimot sa iyong ang ban~go'y higit sa kampupot?

Ukol sa ikatlong tanong: Na ang madlang kasamaang binanggit sa m~ga naunang tanong ay malulunasan; ang m~ga lupang malalawak na inangkin n~g m~ga kombento sa ating m~ga ninuno ay mapapasaulî sa bayan; ang m~ga mamamaslang ay maibubulid sa ban~gin n~g kamatayan; ang m~ga paring kababayang sina Gomez, Burgos at Zamora ay maipaghihiganti at ang kalayaan at kasarinlan n~g Bayang Pilipino ay matatamo sa hinaharap kung ang m~ga kasapi ay maypagasa, tiyaga, tapang at pagkakaisa sa pagsunod sa m~ga aral at pasyá n~g "Katipunan."

A~g kamatayan ay sumapit at binigyá~g ha~ggá a~g kanyá~g mahalagá~g buhay, niyaó~g iká 13 n~g Mayo n~g taó~g 1903. Namatáy a~g isá~g tapát na anák n~g Pilipinas, at gaya n~g m~ga dakila~g tao ay nagiwan n~g m~ga dakila~g bakás na ikapagáaral sa kanyá~g kalakhán.

Laguing guimiguiyaguis sa akin ang bigat n~g kahatulang iyaon sa nagawâng kasalanan, sa hindi rin iba't tunay kong anak na pinag-isipan kong gahisin, n~guni't ang gayong napakahamak gawa'y pinagdurusahan ko n~gayon n~g isang napakahirap na parusa, gaya n~g tinitiis kong pagkawalang kamatayan, ó pamamalaguing mabuhay sa ganitong ligalig. Paano po ang nangyari? ang pahanga kong tanong.

Si Graciano Lopez Jaena ay buháy sa m~ga pusò n~g bawa't pilipino at a~g aláala sa kanyá~g m~ga gawâ ay isá~g dakilá~g aral na karapatdapat uliranín. Magi~g tibay a~g m~ga talata~g itó n~g kanyá~g pagká walá~g Kamatayan.

Napútol ang salitâ ni Gerardo, dahil sa bigláng pagkílos ng nalulugmók. Násaulì na ang pagkatáo, idinílat ang mga matá at titindig sana, nguni't ¿sino yaong nasa kanyáng haráp at pígil sa kamay ang isang rebólber na nakaúmang sa kanya?... Nápaupông muli. Sino itó? Si Kamatáyan na ba? Kakalawitin na kayâ siya?

Huag kang magsasabi kanino man pakumpas aalis si Agong sapolsapol ang mukha biglang tatawa si Bokokoy pagkaalis. Bokokoy. Walang hiya pala itong apô-pô namin dito. Darating si Lodovico lalabas sa fondo at si Soledad sa kaliwa. Vico. Oh Soledad kailan man ikaw ay na sa aking piling, hindi ko nakikilala ang kamatayan. Soledad. ¡Ó Asaua ko! kailan mang oras di kita masilayan, tanto akong nalulumbay.

Namamanglaw at walang ibang tinatawag kundi ang iyong pangalan: Leoning, OO si Leoning lamang. Leoning, nilimot mo kaya si Eduardo sapagka't siya ay isang binatang hindi mariwasa? Hanggang hukay! Oh! kabulaanan! Hanggang hukay na parang kakahapon lamang. Hanggang hukay na ngayo'y waring siyang magdudulot ng kamatayan sa puso ng sinumpaan.