United States or Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Namamanglaw at walang ibang tinatawag kundi ang iyong pangalan: Leoning, OO si Leoning lamang. Leoning, nilimot mo kaya si Eduardo sapagka't siya ay isang binatang hindi mariwasa? Hanggang hukay! Oh! kabulaanan! Hanggang hukay na parang kakahapon lamang. Hanggang hukay na ngayo'y waring siyang magdudulot ng kamatayan sa puso ng sinumpaan.
Ang m~ga kabaong na ito ay inilalagay sa tatlong dako, ayon sa ibig at pasya n~g namatay: sa itaas n~g bahay na kasama n~g m~ga hiyas ó sa ibaba kaya sa lapag ó kun dili ay sa silong na inilalagay sa hukay na di tabon at nababakuran, saka sinisipin~gan n~g isang baul na punô n~g m~ga pinakamaiging damit n~g namatay at tuloy hinahainan n~g sarisaring pagkain sa oras oras.
Datapuwa't may isang dakilang katañgian: nakahambing siya ni Kristong umano'y nabuhay na muli, matapos malibing sa hukay. ¿Marami kayang kamalian? Sa ganang akin, ay marami rin; ñguni't wala. Marami, sapagka't talagang marami. At wala, sapagka't ang kumatha na rin ang una-unang nagsasabing napakasama ng pagkakayari sa aklat na ito.
N~guni't huwag Tuning, huwag kang tumañgis, ang pagsisisi mo'y aking naririnig; datapwa't irog ko, umahon ka rito't ako ay hahalik sa m~ga pisn~gi mong sakdalan n~g dikit ... ¿Di ka makalabás? sandaling magantay at babawasan ko ang tabon n~g hukay.» Lumapit sa kurus, tinutop ang noong wari'y nagninilay tuloy na binunot ang tanda n~g patay.
Hanggang hukay na ngayon ay hindi pa dumarating ang tadhana ay naglaho agad na parang nilamon ng ulap. Leoning, nahan ang puso mo kung gayon? Nahan ang puso mong datidati ay may paglingap? Nahan ngayon ang dating mabini mong kilos, ang iyong kayumiang taglay kahapon? Leoning, nahan ang puso mong noong una ay mabait at tapat?
Huag na dí lamang mabaón sa hukay ang kaawa-awang lupa kong katawan: sa mawika ito nalaglág na namán ang luha't gayari ang hulíng tinuran. Katiwala kami n~g iyong paglipat doon kay Marcela, pagka't sa hinagap kun bagay sa tibay hindí naman sukat magagaping daglí n~g may lilong han~gad.
Yamang walang taong likas na mabuti't walang nan~gamaling hindi nan~gagsisi. Sa ikasisiya n~g iyong sarili'y itatakwil ko na ang aking pagkasi. Lulunurin ko na sa hukay n~g puso ang aking yayaong nasawing pagsuyo, ipagluluksa ko ang pagkasiphayo n~g aking pag-ibig na di mo inako.
Lingapin mo ang isang dahil lamang sa iyo ay masasawi, dahil sa iyo ay mawawalang pagasa, mawawala ang kaaliwan, mawawalan ng lugod sa puso at marahil sa wakas ay walang kasasadlakan kundi isang hukay, isang libingang mapanglaw. Leoning, Leoning, maawa ka! Lihim mo sanang pakinggan ang daing ng iyong nilimot.
" Tanggapin mo ang matatamis na alaala at walang kupas na pagmamahal ng iyong Leoning na sumisinta hanggang hukay." Ganyang mga pangungusap ang lagi nang tinatanggap at nababasa ni Eduardo kung sumusulat sa kanya si Leoning. Kay tamis nga namang magaalaala ni Leoning! Kaya't gayon na lamang ang kasiyahang loob ng binata. Iyan ang tangi niyang nagiging kaligayahan sa lahat ng sandali ng pagiisa.
Leoning, namamali ka; ang sabihin mo'y hanggang libingan. Hanggang libingan na di mo na maaalaala ang iyong pangako? Marahil nga.... Leoning, saan man mahantong ang aba kong palad ay di maaaring mawalay sa gunita ko't alaala ang larawan mo. Isinusumpa mo kaya ang lahat mong mga pangungusap na iyan? Leoning, sumpa ko. Hanggang.... Hanggang hukay Leoning ko! Leoning! Eduardo! Habang buhay!!!
Salita Ng Araw