United States or Tunisia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ang hinin~gán ay latág ang palad na sumagót: Náritó, mutyâ ko, tanggapín ang hiníhin~gî mo. Nagdaán ang unang araw; dumatíng ang ikalawá. Ang lintâ, ang matakaw na lintâ, ay mulîng sumigíd na namán: Sawî ko, gíliw kong Sawî, bigyán mo akó n~g sampûng piso na máibilí ko n~g saya. ¡Sampûng piso na n~gayón! Gayón man, si Sawî ay hindî rin tumanggí sa gayóng pag-íibayo n~g halagá. At....
Sa pañgalan kong sarili'y buong pitagang inihahandog sa mga giliw na mangbabasa at sila na ang bahalang humatol.
At doon sa iyong han~gád na mádalí ang búhay mo't dahil sa laking pighati iyong pagsisiha't baka maguing sanhí n~g dí pagkakamit Bayang Luwalhati. Sukat hangang dito, giliw na kapatid, dí naman pag-aral at pag-unang bait, iyong pagpilitang iwaksí n~g isip ang pighating laban sa Santong matuíd.
At narito't pinaaklat ñga at ñgayo'y buong pusong inihahandóg sa mga giliw na mangbabasa. Gaya nang nasabi na sa dakong unahan nito, ang Bulalakaw ng Pag-asa ay limbag na noon pang Agosto ng 1909. Mula noon hangga ñgayon ay mahigit nang siyam na taón ang nakararaan. Kung ang naturang aklat ay isá lamang buñgang kahoy, nanatili man ang magandang kulay, marahil ay tuyo na't walang katas.
Anang man~ga Dama ay baka siya n~ga kung gayon ay tunay na kaawaawa at wala nang palad na napakaaba na gaya nang gayong pagkapan~ganyaya. Sumunod sa iyong dan~gal ay hanapin saka daratnang kang may iba nang giliw kan~gino ma'y walang matinding damdamin na gaya nang gayong hirap na daratnin.
Bayaan ang nin~gas n~g sikat n~g araw ula'y pasin~gawin noong kainitan, magbalik sa lan~git n~g boong dalisay kalakip n~g aking pagdaing na hiyaw. Bayaang sino man sa katotong giliw tan~gisang maagang sa buhay pagkitil: kung tungkol sa akin ay may manalan~gin idalan~gin Báyan yaring pagka himbing.
At kung linoob man n~g giliw kong Ama na ako sa ibig niya magasawa di rin mangyayaring kanyang makasama ako at sa hukay ay mahihimbing na. Lalo ko pang tuwa kung magkakagayon at maiisban na ako nang linggatong sa hindi ko nasa'y yamang napalulong aking lilisanin naman ang panahon.
Ang kalagayan mo'y kung aking pagmasdan kundi humihin~ga'y mistula nang bangkay ¿ano baga kaya ang naging dahilan niyang marawal mo na kinahinatnan? Tugon nang sundalo'y oh Ina kong giliw ang damdam kong ito'y wala nang paggaling ang lahat mang gamot ay kahit ubusin ay wala nang daang ilunas sa akin.
N~guni't ang pulubi'y umurong sandali; hinubad ang damit at noon nawari, na siya'y si Osong ¡laking pagkamangha; lahat ay nan~gimi at yaon ang giliw n~g babaing sawi! «¡Ikaw na matanda na sakim sa yaman, uhaw sa tungkulin at sabik sa dan~gal, na nan~gan~galakal n~g puri n~g supling ang dapat mamatay at di akong dukhang inyong inagawan!...»
Tuman~gis ang puso, nagluksa ang dibdib, sisi, habag, hapis, sa kanya'y naniig, kaya't ibinan~gon; «¡Diyos ko! ¡Diyos ko! ¡mahabaging lan~git, pawa na bang gabi, itong tinatawid!... At bago niyakap, kaharap na baliw «Sa aking inasal ako'y patawarin ...» tumbas ni Ruperto ay isang mataos, halik na mariin, «¡Tuning n~g buhay ko, kay sarap mo giliw!...»
Salita Ng Araw