United States or Tonga ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nguni't ilang hakbang lamang ay tumigil ka na at hindi pa mandin kita nahahawakan ay sumigaw ka: "Nahuli ako, nahuli ako" at idinugtong mo pa ng marahan ang ganito: "Kaawaawa ka naman, tutubusin kita't pagod na pagod ka na". Oo, patangpata na nga ako; danga't kasali ka, kundi'y umuwi na sana ako sa ikalawang takbuhan pa lamang.
Hinan~gad niyang omowi dito sa Filipinas, caya't sumulat siya sa canyang "familia" n~g ganito: "Hongkong, 1 n~g Diciembre n~g 1891."
Diyan mapaghahalatang may mga pagkakataong nagiging makapangyarihan, sa ilang pagkakataon, ang pantig ng pamimigkas" kay sa "pantig ng pagkakasulat"; at talagang ganito naman ang dapat mangyari. Diwa at kaluluwa ng tula ang tingig, ang aliw-iw. Nasa aliw-iw at tingig ang musika, na siya na rin ngang tunay na tingig at aliw-iw.
At, nang kanyang malaman na ganito ang kanyang nota kataasan sa lahat ay halos gayon na lamang ang pagkagalak ng kanyang puso. Anong buting palad! Nasiyahan ang kanyang loob ng gayon na lamang; kataasan sa lahat. Kaya sa pangyayaring ito ay minsan pang tagumpay na naman ng kanyang sarili. Gayon na lamang ang kagalakang kinamtan. Diyata at siya ang kataasan sa lahat? Kaya nalulugod siya.
Siya a~g nagi~g Patnugot n~g uná~g limbagan dito sa Pilipinas magbuhat niyaó~g taó~g 1610 gaya n~g mátataluntón sa «Arte y Reglas de la Lengua Tagala» at a~g ganitó~g tu~gkulin ay ginampanan niyá han~gá~g sumapit a~g taó~g 1630, at na~g lumipas a~g ilá~g panahon ay lumipat siyá sa Limbagan n~g m~ga Pari~g Hesuitas niyaó~g 1637 ha~gga~g 1639.
Nanirahan siyá sa Sto. Tomas, Bata~gan, at a~g pagsasaka ay siyá niyá~g hinará~p sa paniwala~g sa ganitó~g paraán lamá~g máitátatag a~g m~ga kaila~gan n~g nasira~g bansâ.
"Kasákitsákit at pagkápait-pait na kalagáyan itong átin. "Nguni't lagì na ba lang táyo sa ganitó, lagì na ba lang susúkot-súkot sa ilalim ng isáng watawat na hindî átin? Lagì na ba lang talúnan at apí itóng áting báyan?...
¡Aba malubay at catiis-tiisang Jesús! na nagcaloob sa Ama cong san Agustín, nang manin~gas na nasa,t, ibig sa cagalin~gan nang man~ga caloloua; na parang arao na masicat, ay dili isamang lumamlam at nagcolimlim ang caniyang ningning at sinag sa pagpapaliuanag sa man~ga tauo nang caniyang pan~gan~garal; at nagdalita na ualang saua nang madlang saquit at, carouahaguinan sa man~ga eregeng nagbubudhi sa caniya nang camatayan; at bagcus sa malaqui niyang pagnanasang maguing mártir, ay dili n~ga isa man nanghinauang magtiis, at ang dinorongdong niyang uiniuica, ay ganito: Pan~ginoong co, aniya, pagcalooban mo aco nang icapagtiis, at dagdagan mo pa,t, ololan ang saquit at hirap.
"At parang naguguniguni na niya ang sa kanya'y mangyayari, isinulat ni Rizal ang ganito: " Magháyin ang ibá n~g canyáng cabatáan; ibinigay namán n~g ibá sa sariling bayan ang m~ga ningning n~g canyang mataas na pag-iísip at ang ibá namá'y nagbúhos n~g canyáng dugo ; namatáy ang lah
Ang mabuti'y ganito: walang pagsalang yayain kitang dumalaw kay Teang sa kolehio n~gayong umaga; gawin mo naman, bago ka pumayag, ay anyayahan siyang sumama sa kanilang dumalaw sa ospital, at kapag naroon na'y bahala na siyang mapamangha sa kanyang makikita at ikaw nama'y wala nang gagawin kundi ang sumagot na lamang sa kanyang m~ga sasabihin.