United States or Guernsey ? Vote for the TOP Country of the Week !
N~guni't hindî tumutulog, nagpúpuyat, ang batang franciscanong hindî pa nalalaong nakita nating hindî cumikilos at hindî umíimic. Napapatong ang síco sa palababahan n~g durun~gawan n~g canyáng "celda" at saló n~g pálad n~g camáy ang putlai't payát na mukhâ, canyáng pinanonood sa maláyò ang isáng bituing numíningning sa madilím na lan~git.
Tinun~go niya ang "caida" upang doo'y maibulalas niya ang canyang capighatian, sa lilim n~g m~ga gumagapang na halaman sa durun~gawan ni Maria Clara. ¡Pagcalakilaki n~g canyang pag-ibig sa canyáng inaanac! ang sapantaha n~g lahat. Pinagmamasdan siya ni fray Salví na hindi cumikilos at hindi umiimic, at nan~gan~gagat labi n~g bahagya.
Ikalabing isang oras na n~g gabi. Mapamaya maya'y nanaog, lumakad at pagkatapat sa silid n~g isang bahay na malaki ay lumin~gon sa magkabikabilang panig at n~g walang matamulawang tawo ay tumin~gatin~gala at tumawag: ¡Anchang!....¡Anchang! ¡Anchang! ang mariin niang tawag na tumaos hangang sa puso n~g binibini, kaya't agad nagbalikuas ito't ipinuang n~g kaunti ang durun~gawan.
Wala pa, ang nasabi, marahil ay mahahatinggabihan n~g dating ni Tirso, yamang ang m~ga tao'y nalalaang magpuyat n~gayon dahil sa pagsalubong sa bumubun~gad na Bagong Taon. At pagalis sa durun~gawan ay napataas ang kanyang tin~gin sa mukha n~g salaming kaharap.
Alalahanin mo, asawa kong hirang na ako ang iyong katagni n~g búhay ikaw ang sinta ko't kaisang katawán kun ang pagsasama'y hindi durun~gisan. Kaya ako'y huag sanang pagliluhin, pagka't ang damdam ko'y karamdaman mo rin sa bawal kong ito't di ka papipiguil magkukusa akong lulusong n~g libing.
Nang araw na iyon, tanghali n~g ika 31 n~g Disyembre. huling araw n~g nanghihimakas na taong 1915, at samantalang si Tirso'y walang kibong nakapan~galumbaba sa isa sa m~ga bukas na durun~gawan n~g kanyang tahanan, ay natanaw niyang papalapit ang ilang lalaking malayolayo pa'y nagtaastaas na n~g kamay at humuhudyat sa kanya.
Nan~gan~gatal ang voces at bumúbunglos n~g m~ga luha: higuit sa isang pagbati, ang sinasaysay niya'y isáng mataós na dalan~gin, isang carain~gan. Narinig ni Ibarra ang tínig mula sa kinálalagyang durun~gawan, at nanaog sa ibabaw n~g canyang puso ang pan~gin~gilabot at calungcutan.
Pag ang alin man sa dalauá ay maguing panibughoin, malin~gat lamang sa matá nang asaua, ang acala,i, naglilo na; lumurá lamang sa durun~gauan, pinagbibintan~gan na may causap. At ang guinasasapitan ay ang magasaua,i, parang na sa infierno. Ang naninibugho,i, parang, isang verdugo sa panibughoin.
Sa tabi n~g durun~gawan, naroon at nacatindíg si Linares sa tabi ni Maria, na pinagsasalitsalít ang m~ga bulaclac at ang m~ga dahon n~g m~ga gumagapang na halaman; nasasabog sa lapag ang m~ga rosa at m~ga sampaga.
Ang huling saad na ito n~g mestisa marahil ay narinig n~g isang lalaking han~gos na pumasok sa tarangkahan n~g bahay na iyon, kaya't buhat pa sa may tapat n~g durun~gawan sa lupa ay malakas nang tumawag. ¡Elsa! Si Elsa ay hindi sumagot. N~guni't di sasalang nakilala niya agad ang tinig na yaon, kaya biglang nagitla at pinamutlaan n~g labi.
Salita Ng Araw