United States or Myanmar ? Vote for the TOP Country of the Week !


Makamalay tao ang nawalang isip luha'y tumutulong gumawa nang titik upang mailuwal ang laman nang dibdib at nang matutulan ang bintang na lihis. Honrado ay mali ang iyong paratang na yaong hiling kong pagkita nang dan~gal sa iyo ay isang pagdaraya lamang ang gayo'y huwag mong isagunamgunan.

Utang niya sa caniyang sariling dan~gal at sa Dios ang mag taglay n~g isang ugaling ualang ipipintas, upang mapapurihan niya ang caniyang bayan sa harap n~g m~ga taga ibang lupa, at mag bigay sa caniyang m~ga cababayan n~g halimbaua n~g cabaitan at casipagan.

"Ang kamahalan n~g tao'y wala sa pagkahari, wala sa tan~gos n~g ilong at puti n~g mukha, wala sa pagkaparing "kahalili nang Diyos," wala sa mataas na kalagayan sa balat n~g lupa; wagás at tunay na mahál na tao, kahi't laking gubat at waláng nabatid kungdi ang sariling wika, yaong may magandang asal, may isáng pan~gun~gusap, may dan~gal at puri; yaong di napaáapi't di nakikiapíd, yaong marunong magdamdám at marunong lumin~gap sa bayang tinubuan."

Marami rin naman ang di nacararamay sa hirap, cun di sucat dising maca pag bigay galit, dan~gan ang cami ay nag hahauac nang loob. Di co na paca saysayin sa iyo,t, yamang na aaninao mo, at nang di naman nacarurun~gis pa sa sulat na ito. Adios, capatid co alalayan nauá nang Lan~git ang mag durusa mong dibdib. Si Urbana cay Feliza . MANILA ...

May dalauang oras na nacamalay n~g pagca-tauo co,t, n~g quinalalag-yán, dan~gan sa calin~ga n~g casamang tanán ay mo na acó na casalitaan. Nang mahimasmasa,i, narito ang sáquit, dalauá cong matá,i, naguing parang bátis, ang ¡ay! ¡ay! Ina,i,! cong cayâ mapatíd ay nacalimutan ang paghin~gáng guipít.

Aywan sa ibang nangyayaring bagay kung tungkol sa ating daláng kabuhayan may dukhang nanakyat sa luklukang dan~gál at may darakilang naaabá naman. Yaong sinasabing nan~gapapahamak, nalunod ó kayâ natuka n~g ahas baka naroroon ang kaya n~g lakas niyaong sinasabing naghaharing palad.

May isang soldado ang Haring maran~gal na wala nang Ama't mahirap ang buhay ang nagaaruga ay Ina na lamang sa bugtong na anak niyang minamahal. Hindi ibig halos mawalay sa titig ang kaniyang bunsong pinakaiibig dan~gan di mangyaring siya ay mapalit ay hahalinhan na't hirap ay mabihis.

Totoong namahal yaong si Honrado doon sa Monarka't man~ga konsehero gayon din sa lahat nang man~ga soldado pagka't may dan~gal na'y mababa ring tao. Ang dalawang taon ay nang makaraan ang Francia'y kanya na nabalitaan na sa man~ga turko,y makikipaglaban dahil sa sigalot na di magkahusay.

¿Hindi ba cayó namatay? ¿Buháy pa ba cayó? ¡Alang-alang sa Dios, magsalita cayo! ang sabi n~g ilang m~ga empleadong punong-puno n~g tacot at pagmamalasakit. ¡Himala! ¡himala! ang isinisigáw n~g ilán. ¡Hali cayó at inyóng alisin sa pagca dan~gan ang bangcay n~g sawíng palad na itó! ani Ibarrang anaki'y náguising sa isáng pagcacatulog.

«Sa pagca,t, touinang pilitin ang dila «na ipasalual ang lihim na nasa, «parang tumatapon sa aquin ang diua «at di co macuha ang pagsasalita. «Dan~gang nan~gan~ganib baca magtumulin «tacbo niring buhay patun~go sa libing, «mag-ulol ang unos nang madlang hilahil «at sa dalamhati hinin~ga,i, maquitil.