United States or Grenada ? Vote for the TOP Country of the Week !
Salamat na lamang at ang pagkakatigilan nilang dalawa ay ginambala n~g mahinang salita n~g matandang tagapagpalakad n~g bangka. Sadsad na po tayo. At siya n~ga naman. Nang lin~gunin ni Elsa't ni Tirso ang dakong dulo n~g bangka, ay naanag-agan nilang isang dangkal na lamang halos ang layo sa lunsarang pampang. Sa gayo'y maluwag nang nakahin~ga ang dalaga.
Palibhasa'y totoong matindí ang pananalita n~g dalaga, nawala cay parì Dámaso ang masayáng anyô at naggunamgunam. ¿Lubhâ bang malakí ang pag-ibíg mo sa canyá? ang itinanóng n~g pautál. Hindi umimic si María Clara. Inilun~gayn~gay ni parì Dámaso sa canyáng dibdib ang canyáng ulo at hindi umimic.
Ang man~ga dalaga,i, dinaraanan naman noon ding saquit na yao; pati ang quinagat nang ahas ó asong ol-ol.
Samantalang ganap ang katahimikan, sa isang malaking bayang nasasakop ng Maynila at sa tapat ng isang tindahang tagalog, nan~gakaupo ang maraming binata at ilang matatanda. Sapagka't kaugalian na ng lahing Lakandula na ang mga binata't dalaga ay man~gagliliwaliw sa liwag ng bowan ang karamihan ng binata na nag upo sa tapat ng tindahang nabanguit ay nan~gagyayaang maglakad sa liwanag ng bowan.
Walang naitugon ang binata sa dalaga kundi isang halik sa mapulang labi at isang mahigpit na yakap. Kay papalad na mga puso! Salamat at walang nakasaksi sa kanila kundi ang mga bituin at ang kabilugang buwang sa kaliwanagan ay parang nakabitin sa langit. Eduardo, baka pagkatapos ng lahat ng ito ay pabayaan mo ang aking palad?
Sa caraniuang paghaharap nang dalaga,t, baguntauo, ang catauan ay nagcalapit, nagtatama nang mata,t, nagcacaabutan nang sabi; ay at ¡ilan cayang panimdim na laban sa calinisan ang bucal sa isip! ¡ilang masamang banta ang magaling sa puso! ¡ilang bucang bibig ang mabibitiuan! ¡ilang masamang quilos ang magágaua nang binatá na pauang panglugsó nang puri nang isang dalaga!
Inian~gat ang bísig; datapawa't malicsíng tulad sa cabilisán n~g sinag n~g liwanag, pagdaca'y napaguîtnâ ang isáng dalaga at piniguil n~g canyáng linalic na camáy ang mapaghigantíng bîsig: ang dalagang iyo'y si María Clara. Tiningnan siyá ni Ibarra n~g isáng titig na wari'y nan~gan~ganîno ang casiraan n~g ísip.
Nagpasimula n~g pagbasa, na ang tinig ay walang bagobago at anyong humal, n~g m~ga pagdidilidili n~g m~ga bagay na ipinagcacasala. Siya'y tumitiguil n~g matagal sa wacas n~g bawa't pangcat, upang mabigyang panahon ang dalaga sa pag-aalaala n~g canyang m~ga casalanan at pagsisihan. Minamasdan ni María Clara ang alang-alang na walang tinutucoy.
¿Tunay? ¡Tunay na tunay! At ang mestisa ay nan~giti. At ang makata ay napatitig. Sabihin mo n~ga, Elsa, kung saan naroon si Teang. ani Tirso mayamaya. ¿Sabihin ko sa iyo? ang tanong n~g dalaga. Kahi't wala na siyang anoman sa aki'y ibig ko lamang matalos ang kinadoroonan niya. ¡Talagang may pagmamalasakit! Wala, Elsa.... Hamo't mayamaya, at kung hindi matuloy ay sa iba nang araw.
Isang arao naguing cailan~gan ang siya ay maquipagquita sa isang babaying may dalaoang anac na dalaga, na paraparang mabait, at masunurin sa man~ga utos nang Dios, at pagcaquita niya sa dalaga, ay nacaramdam n~g tugtog sa loob, na isa sa canila ang itinalaga nang Dios, na maguiguing asaua niya, at madaling pumayag ang ina, niyong siya ay namanhic, yayamang naquiquilala ang cabaitan niya: at nagpatotoo naman ang dalaga, na siya ay malaon nang humihin~gi sa Dios nang mabuting cacasamahin, at pagcaquita niya sa bagontauong iyon, ay naquilala na siya ang ibig nang Dios na maguing esposo niya.