United States or Senegal ? Vote for the TOP Country of the Week !
At cun baga mahina na lumuluha na ang matá, saca mo subuan siya nang freno sampú nang silla. Ang bahala naman aco sa bibig nitong cabayo, sa pagca aco ang freno ang rienda'i, alagaan mo. Capag-iyong linubayán ang riendang iyong tangan, sa alapaap tatahán ang cabayong sinasac-yán. Icao nga ay malalaglag at ang hangin ay malacas, sa lupa ca malalagpac lamán mo'i, mananambulat.
Nasasalubong niyá ang maraming m~ga cocheng hinihila n~g m~ga maiinam na m~ga cabayong maliliít, lulan n~g m~ga coche ang m~ga empleadong nacacatucatulog pa marahil ay pumapatun~go na sa caniláng m~ga oficina; m~ga militar, m~ga insíc na may anyóng hambóg at catawatawá ang pagcacaupô; m~ga fraileng hindî maimikin, m~ga canónigo at iba pa.
Ang capirasong daliri sa dagat natapon ngani, naguing tandang icauari sa pagquilalang madali. At bucód sa rito naman nang sa iyo'i, paturuan, ang cabayong tampalasan na lalo mong camatayan. Di guinauán ca nang daan niyang princesang marangal, ang ama'i, cahit masactán sa pagsintá ang dahilán. Di nang macapanhic ca na sa real palaciong sadyá cayong dalaua'i, nagsama sa sariling cuarto niya.
Tuturuan quitang tambing nang paraan mong gagauin, at nang hindi ca patayin nang cabayong mamansohín. Cun icao'i, lalapit bagá doon sa caballeriza, matá nito'i, magbabaga nacatatacot maquita. Cun aayao magpa-silla ang cabayo'i, mag-aarma, palo't, dagoc na lahat na ng gauín mo sa caniya. Nguni't, icao ay mangilag sa dambá niya at sicat, at ang cucó'i, matatalas ang lamán mo'i, mauaualat.
Nang siya ay dumating na, sa daan na pasalunga, nagtuloy at umahon na itong príncipeng masiglá. Sa masamáng capalaran nang dumating sa ibabao, nabual nanga't, namatay ang cabayong sinasac-yán. Di anong magagaua pa sa cabayong namatay na, ang báon niya'i, quinuha at lumacad capagdaca. Nang siya'i, dumating naman sa Tabor na cabunducan, may cahoy siyang dinatnan diquít ay di ano lamang.
Ñguni,t, lumacad ang panahon, at sumapit ang arao na tadhana nang pagvavacacion ; at ito na si Próspero, na dumating dito sa bayang sacay sa isang maganda at mariquit na cabayong may paso , na ipinasalubong sa caniya ni cabezang Angi doon sa Cainta.
Ay naguing tinic na bacal ang hari'i, di macaraan, hindi macasagui naman ang cabayong sinasac-yan. Sa malaquing galit bagá sa nagtaanang dalauá, sa cabayo'i, lumunsád na at hinauanan na niya. Husto ngang dalauang arao bago niya nahauanan, at tatlong leguas ang lagay nang dalauang sinusundan. Hinabol nangang muli pa ibig ding mapatáy niya, ibon ang siyang capara tulin nang cabayo bagá.
Sa malaquing tacot bagá cabayong minansó niya. nag-luhá nanga ang matá ang lauay ay tumulo na. Nang maquita ni don Juan na di na macagulapay, caniyang sinunód naman sa princesang cabilinan. Hinila na ang rienda sa palacio ay nuí na, matuid ang lacad niya tuloy sa caballeriza. Hinubdán na ni don Juan nang freno't, sillang maringal, inilagay sa hagdanan at umuí na sa bahay.