United States or Zambia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Isinaysáy ni Liwaywáy ang lahát n~g nangyari at ganitó ang sagót n~g Doctor. Manahimik kayó at manalig na makakalás ang lahát. Búkas ay makikipagkita akó sa aming General upang ipabatíd ang bagay na itó. Libong salamat, dakil
Salamat sa iyo kapatid na guiliw sa m~ga hatol mong palagay sa akin, na ang kabaitan ang papagtibain at ang pag-aadya n~g Nakop sa atin. Paalam na muna ako at aalis si ama't si ina'y nang dí nai-iníp kung walang dahila'y asahang babalik sa araw n~g bukas guiliw kong kapatid.
"Oh Pacita! marámi pa sa áting mga matatandâ ang di nakababatíd sa di mapupuwíng na katotohánan na ang katubúsan ng Lahì ay nasasakamay din nátin na magiging mga iná sa araw ng búkas!..."
Isang araw, bago sumapit ang ika 30 n~g Nobyembre n~g taong 1921, na ginawang araw na pan~gilin mula noon n~g ating m~ga Kinatawang tagapagbatás, lumapit sa akin ang m~ga anak kong nagsisipagaral sa m~ga paaralang-bayan at ibinalita ang ganito: "Bukas anilá wala kaming pasok. Pistá daw, tatay, ni Bonifacio." At saká pamanghang itinanóng sa akin: "¿Sino ba iyang si Bonifacio?"
Delang! Bakit ka naparito? Ayaw ka bang pumarito ako? Hindi. N~gunit baka magising sila ay ikaw din ang inaalaala ko, di ko matitiis ang mangyayari sakaling maramdaman ka. At bakit ka nagpapakapuyat ay mayroong clase kayo bukas?
Mayroon lamang akong isang mahalagang babagay na sasabihin sa iyo; natatakot ka ba? sasalubun~gin kita sa hagdanan. Sabihin mo na. Ayaw ako. Ang ibig koy ibulong at n~g walang makarinig: ni ang m~ga halaman, ni ang m~ga panggabing ibon. Sa ibang araw na ó bukas kaya pagparito mo. Sa isang maliit ko kayang kahilin~gang ito'y ipahahalata mo na ang kawalan mo n~g pagmamahal sa akin?
Bawal na totoo sa dakilang asal sa harap n~g iba'y makipagbulun~gan; n~guni at lalu pang kasama-samaan ang nakikibasa sa bukás na liham. At gayon din naman ay masamang lubos ang sa sumusulat kusang panonood; ang sa nag-uusap naman ay manubok ay pan~git na lubha at asal na buktot, Sa harap n~g iba ay huag kang bumahin n~g napakalakas, sapagka't pan~git din.
Mar: Naku, maniwala kang kung ang lahat n~g costumbre ang susundin natin, eh hindi malayong, bukas o makalawa, ay maglagay ka na n~g kumot sa ulo. Lui: Aba, iyan ang hindi ko magagawa. Mar: At, ¿bakit hindi? Eh, kung mamoda? Lui: Kahit na. Lui: ¿Sino bang bata iyan? Mar: Iyan ang isa sa m~ga dakilang amateur n~g Cine. Walang gabi na di nanasok sa Cine ang batang iyan. Lui: ¿Gayon ba? ¡My God!
Si Gervasio ay siyang nakatayo sa harap n~g madla. Sa lahat ay ipinabatid, na ang pulong ay bukás na. At pagkuwan ay sunod na isinalaysay ang m~ga pinangyarihan at kinahangganan n~g paguúsap n~g Lupon at n~g m~ga mamumuhunan.
Nang araw na iyon, tanghali n~g ika 31 n~g Disyembre. huling araw n~g nanghihimakas na taong 1915, at samantalang si Tirso'y walang kibong nakapan~galumbaba sa isa sa m~ga bukas na durun~gawan n~g kanyang tahanan, ay natanaw niyang papalapit ang ilang lalaking malayolayo pa'y nagtaastaas na n~g kamay at humuhudyat sa kanya.