United States or Lithuania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Huwag nang ituring na ako'y kalaban pagka't nagbago na ang aking isipan, ang puso ko n~gayon ay naliwanagan pa kislap n~g iyong mahalagang aral. Dapat nang lumaki ang iyong pagasa sa pagliliwayway n~g bagong umaga, ang daan mo n~gayo'y puno n~g sampaga't ang daan ko'y puno n~g tinik at dusa.
Sumakáy ná akó sa aking kabayo at ipinag-utos kong lumakad ná agád ang aking m~ga kawal at n~g lilisanin ka ná si Liwayway ay inyabót ko ang aking kamáy at isinalubóng anamán niyá sa akin ang kanyáng maririkít na dalirì. Di na kó nakapigil at pagdaka'y pinan~gahasan kong hinagkán ang magandá niyáng kamáy at sakâ ko sinabi n~g ako'y humihikbî: Paalám ná, ¡búhay ko! Kinaí-inggitán kong túnay ang mapalad na lalaking magkákamit sa nápakamahalagá at dakil
"Nagbangon akó at hinánap ang aking magulang. Pinások ko ang kanyáng silíd. Dapwa't ¡oh! ¡Mahabagíng Langit! Ang áking pinakaiirog na amá, ang pinagkakuutángan ko niríng buhay, ang tangi kong kasákasáma araw at gabí, ay naroon sa kanyáng hígaan, nakababád sa dugô, putól ang úlo! "Ako'y nálugmok at nawalán ng diw
Sa huli'y natumpak itong aking puso't natutong tumupad sa aral mo't samo titiisin ko nang ang aking pagsuyo'y malibing sa hukay n~g pagkasiphayo. N~gayon ko nalamang ang aking landasi'y singdilim n~g iyong tinamong damdamin, n~gayon ko natalos na ako'y sinupil n~g matinding udyok n~g isang paggiliw.
Pano, sa ang tula sa isáng panulat ay siyang lahat na: dunong, puri, pilak... sa isáng makata ang tula'y: ¡lahát-lahát! ... Ayán si Pasleo: ayá't ang namana niyáng Diwa't Puso'y ipinababasa... Lahát na'y naritó: apóy, tamís, gandá ... = Pedro Gatmaitan. = Maynila, Sept., 1915 . Ako'y nagtataka!
Kaya kung ang iyong pagsinta ay tunay at ibig mong ako'y maging kapalaran ay pagpilitan mong humanap nang dan~gal nang ang pagsinta mo ay hindi masayang. Sa dahilang kapag dugo nang mataas ikaw, sa kay Ama'y kusang mararapat at siya'y wala na namang ipipintas sampung tanang man~ga konseherong lahat.
Ang kanyang asawa ay nasa sa pintuan ng dampa at nangusap: ang babaing yaon ay lalong kakila-kilabot kaysa lalaki; ang anyo ng kamatayan ay nabubuka sa kanyang bibig, ang anyong nakamamatay ng kanyang mga salita ay umiinis sa akin, at ako'y nanlupaypay; inibig niyang mahandusay na muli ako sa ginaw, sa hirap, sa kamatayan, at aking napag-unawa na siya man ay mamamatay rin sa pagtataboy sa akin.
Hindi ko matalos kung ang aking puso'y Magbabagong taón sa pagkasiphayo, Ako'y naririto't ikaw ay malayo Na animo'y buwang sa aki'y nagtago. Inaasahan ko n~g buong pagasa Na ikaw sa aki'y sadyang lumimot na, Kung magkakagayo'y iyong makikita Ang maputlang bangkay sa gitna n~g dusa.
Oo anang lan~go't nasa ko'y n~gayon din kung iniibig mong ako'y payamanin anitong tumanong kung iyong susundin ang kahilin~gan ko yama'y tatamuhin. Hustong isang taóng ay kung dumating na ikaw ay sa akin pilit na sasama n~guni't yayaman ka na walang pagsala at sa iyoy madla ang man~gagtataka.
Sa pan~galan niyá. Hanggá n~gayón, akó'y inyóng patatawarin, hindî pa lubós ang paniwal