United States or Croatia ? Vote for the TOP Country of the Week !
May dalauang oras na dî nacamalay n~g pagca-tauo co,t, n~g quinalalag-yán, dan~gan sa calin~ga n~g casamang tanán ay dî mo na acó na casalitaan. Nang mahimasmasa,i, narito ang sáquit, dalauá cong matá,i, naguing parang bátis, ang ¡ay! ¡ay! Ina,i,! cong cayâ mapatíd ay nacalimutan ang paghin~gáng guipít.
At sa iyo nainan, Arao na maalab, aco,i, ungmaamo-amo, na pacundan~gan sa catouaan mong quinamtan dito sa man~ga caloob sa iyong ito, ay idalan~gin mo aco sa Pan~ginoon Dios nang graciang hinin~gi co dito sa novenas na ito, at idalan~gin mo pa naman aco nang caliuanagan nang loob, na icatututo cong magnilay nang man~ga camahalan niya,t, caloob, at nang cun maboong manatili ang aquing loob dito sa pagninilay na ito, ay houag acong may hanapi,t, han~garin, cundi ang igaganti cong catampatan, at nang purihin ang caniyang camahalan magpasaualang hangan.
Sa icalauang arao nang hapon ay si Juan, si Nicolás at si Teodora, ay nan~gahas na binatac sa camay ang canilang ama at sa dulo nang caniyang casaca, na ang nasa,y, dal-hin siya sa buquid. Ang lahat ay naquitulong sa canila, at napilitan siyang umalis nang bahay. Ang ama. ¿Anong laquing pagpipilit ninyo? ¿Saan ninyo aco ibig dal-hin? Si Juan. Sa buquid, sa ilalim nang punò nang mansana.
Sagot ni Romeo, "¿sa palad co'y baquit, sa iyo'y tumamang linoob n~g lan~git maligayang gandang di dapat maisip n~g alin mang pantas sa lupa'y maauit? Mula n~gayo'y sa iyo sumpa co't asahan sa mahal mong yapac dapá aco't laan utos mo ay leying tupdin co't igalang at aco ang lihim n~g iyong carictan."
¡Menche! anáng isá sa dalawáng m~ga waláng galang na tagá Maynila sa canyáng casama: wicang griego sa ganáng ákin ang lahat n~g iyán, yayao na acó.
Cailan man pô't ibiguin ninyó at cailán mang ma'y magagawâ acóng inyóng pakikinaban~gan. May utang pa pô acó sa inyô. Nan~gagasisicain sa ilalim n~g pinamutihang kiosko ang m~ga mahál na tao sa lalawigan.
Cun dumalao sa man~ga namatayan, ang carampata,i, tumahimic, alalahanin yaong uica nang Pantas, n~gayon ay sa aguin at bucas ay sa iyo, aco,i, namatáy n~gayon at susunod ca naman ; ipagdasal ang namatay at aliuin sa hapis ang namatayan. Ang namatayan naman ay di nauucol mag taua, mag n~gisi at mag tabil at nang di uicain na iquinatotoua niya ang pagca matay na iyon.
Titindig na aco,i, napa-upó uli nacapaghunos dili at na ala ala co yaong auit ni David: aco,i, nagsacdál sa aquing Pan~ginoon nang pagusiguin aco nang saquit, ay quinalugdan dinguin ang carain~gan co.
At, palibhasa,i, ang panahon ay ualang catiguiltiguil sa caniyang paglacad, maigui man, ó masama man ang simoy nang hangin, ó ang singao nang lupa, ay dumating din ang oras , na tinutucoy co sa pagdalao sa aquing quinacaibigang matanda, at agadagad ay naparoon aco sa caniyang bahay.
¡Buháy si Crispin! Iniwan mo siyá sa convento ... at ¿bákit may súgat ca, anác co? ¿Nahúlog ca bâ? At siniyasat siyá n~g boong pag-iín~gat. N~g dalhín pô si Crispin n~g sacristan mayor ay sinábi sa áking hindî raw acó macaaalis cung dî sa icasampóng horas, at sa pagcá't malálim na ang gabí, acó'y nagtánan.