United States or Isle of Man ? Vote for the TOP Country of the Week !


«Nós somos o operario curvado sobre o tear, o mineiro, que vive soterrado, e arranca das entranhas da terra o carvão, que alimenta a machina, multiplicando os productos; o ferreiro, que forja e bate o ferro; o carpinteiro, que aperfeiçoa e adelgaça a viga; o pedreiro, que abre os caboucos, e levanta os muros do edificio; a fiandeira, que estende na roca a estriga de linho; o tecelão, que faz o panno, transformado em enxoval da familia; o soldado, que vela nos limites sagrados do solo da patria; e o marinheiro, que atravessa os mares, levando bem alto o pavilhão, que é o emblema d'um povo, e o estandarte sacrosanto do seu paiz.

Nunca tam viuos rayos fabricou Contra a fera ſoberba dos Gigantes, O gram ferreiro ſordido, que obrou Do enteado as armas radiantes: Nem tanto o gram Tonante arremeſſou Relampados ao mundo fulminantes, No gram diluuio, donde ſos viuerão Os dous que em gente as pedras conuerterão.

"O que elles mereciam interrompeu uma regaleira era serem alagantados com boas tiras de couro cru." "E ella, tia Dordia? accrescentou um ferreiro. Conheceis vós a comborça? As varas a quizera eu: uma do alcaide no chumaço; outra do coitado nas costas della! "

Gloriosa coisa é por isso, para nós, podermos admirar hoje na nossa despretenciosa exposição um trabalho de tão requintada perfeição como o Ferreiro de Sousa Pinto.

Se vivesse hoje, de certo não era ferreiro; escreveria folhetins, ao passo que o seu visinho sapateiro, homem lido no Bandarra e Carlos-Magno, amanharia substanciosos artigos de fundo. O fidalgo, esse, se vivesse hoje, faria o mesmo que fez então, e que ha de fazer-se no seculo XX. Eu, por mim, se fosse contemporaneo do mestre ferreiro, não escrevia romances.

E sem escutar a velha, que lhe pedia com anciedade que ficasse para jantar -desceu os degraus como uma pedra que rola, metteu furioso pelo caminho da residencia, ainda com o seu ramo na mão. Esperava encontrar Amelia na estrada; e não tardou em a avistar quasi ao da casa do ferreiro, agachada ao do vallado, apanhando sentimentalmente florinhas silvestres.

Nem as outras visões que ficaram sem forma Em nebulosa inconsistente, A espera d'essa luz que ao vir de ti transforma O da terra em oiro ardente... */ Ferreiro velho e cansado Deixa a forja, não trabalha; O fogo, quasi apagado, Poucas faúlas espalha; Mas do ferro trabalhado Vae recolhendo a limalha. Ferreiro velho e cansado Deixa a forja, não trabalha.

Logo n'essa noite elle fallou á S. Joanneira da ida para a Vieira, em baixo na saleta onde ella estava arranjando pires de marmelada que andavam a seccar para a convalescença de D. Josepha. Começou por dizer que lhe alugára a casa do Ferreiro... Mas isso é um nicho! exclamou ella logo. Onde hei de eu metter a pequena? Ora ahi é que está.

Confessa-te ao diabo se te agrada... Mas has de ser a mesma para mim! Não, não! disse ella com força, desprendendo-se, prompta a fugir para casa do ferreiro. Tu m'as pagarás, maldita! rosnou o padre por entre dentes, voltando as costas, descendo o caminho com passadas de desesperado.

O ferro obtido em fragmentos de um peso mediocre, era entregue ao ferreiro, que á força de braço convertia estes fragmentos em barras ou peças mais ou menos delgadas. Não eram conhecidas, nem a lima, nem as cisalhas. Apezar da pobreza de meios de fabricação, os ferreiros da edade media produziram obras primas de serralheria.

Palavra Do Dia

stuart

Outros Procurando