United States or Switzerland ? Vote for the TOP Country of the Week !


De tanta voz o accento temeroso Na outra parte do rio retumbava; Quando, da phantasia O silencio rompendo, assi dizia: Corre suave e brando Com tuas claras ágoas, Sahidas de meus olhos, doce Tejo; de meus males dando, Para que minhas mágoas Sejão castigo igual de meu desejo: Que, pois em mim não vejo Remedio, nem o espero; E a morte se despreza De me matar, deixando-me á crueza Daquella por quem meu tormento quero; Saiba o mundo meu dano, Porque se desengane em meu engano.

Olha ca dous Infantes Pedro & Henrique, Progenie generoſa de Ioane, Aquelle faz que fama illuſtre fique Delle em Germania, com que a morte engane: Eſte, que ella nos mares o pubrique, Por ſeu deſcobridor, & deſengane De Ceita a Maura tumida vaidade, Primeiro entrando as portas da cidades.

Na haste quebrada entre iras das rajadas, na inquietação das águas despenhando-se, nos alcantis rasgados pelas neves, na criança a que o soluço corta o riso, no peito ferido por paixões humanas, onde quer que o destino cegamente castigue, mortifique e desengane, onde quer que proíba ou estrangule um arrojo, um impulso, uma vontade, ou desfaça os rochedos na mudez dos seus combates loucos da montanha, ou escarneça a suplica do mísero, redobrando de ardor em atormentá-lo a Dor foi companheira do poeta, no seu seio chorou divinas lágrimas, em seus braços buscou acolhimento.

37 "Olha dois infantes, Pedro e Henrique, Progénie generosa de Joane: Aquele faz que fama ilustre fique Dele em Germânia, com que a morte engane; Este, que ela nos mares o publique Por seu descobridor, e desengane De Ceita a Maura túmida vaidade, Primeiro entrando as portas da cidade. 38 "Vês o conde Dom Pedro, que sustenta Dois cercos contra toda a Barbaria?

Palavra Do Dia

persistis

Outros Procurando