United States or Isle of Man ? Vote for the TOP Country of the Week !
Mój Panie, na zajazdach nieznacie się wcale; Wąsalów co innego, zdadzą się wąsale. Nie we włości ich szukać, ale po zaściankach, W Dobrzynie, w Rzezikowie, w Ciętyczach, w Rąbankach; Szlachta odwieczna, w któréj krew rycerska płynie, Wszyscy przychylni Panów Horeszków rodzinie, Wszyscy nieprzyjaciele zabici Sopliców! Stamtąd zbiorę ze trzystu wąsatych szlachciców; To rzecz moja.
Za to więc w Rucie, pod północną chwilę, Kiedy się wszyscy spać kładą, Ja, na dobranoc żegnając, Marylę Taką straszyłem baladą. Kowno, dnia 27 grudnia 1820 r. Spojrzyj, Marylo, gdzie się kończą gaje Wprawo łóz gęsty zarostek, Wlewo się piękna dolina podaje, Przodem rzeczułka i mostek.
Żebraka nigdy nie pominęła ażeby się z nim kawałkiem suchego chleba nie podzielić, a chorym sąsiadom, zawsze umiała tak się przysłużyć, że wszyscy, wychwalali jej dobroć.
Pytają go, czy niema jakich życzeń. Nie odpowiada. Życzenia? Pytają raz drugi. Nie odpowiada; sylabizuje po cichu: ży-cze-nia. Wychodzą wszyscy, nareszcie ryglują znów drzwi. To chyba sen. Zostaje tylko ksiądz wysoki, cienki, chudy. Bierze go za rękę, mówi coś jednostajnym, bezmyślnym głosem.
Na szczeblu tym ocknął się: dotąd był równy wśród równych wszyscy szli, pełzali po ziemi; teraz on o głowę wyższy od nich.
Resztę wszyscy odgadli; że zwierz z matecznika Wyszedł, że w Zaniemieńską puszczę się przemyka, Że go trzeba wnet ścigać, wszyscy wraz uznali, Choć ani się radzili, ani namyślali Spólną myśl widać było z uciętych wyrazów, Z gestów żywych, z wydanych rozlicznych roskazów, Które wychodząc tłumnie, razem z ust tak wielu Dążyły przecież wszystkie do jednego celu.
Więc ku nim z drugiéj izby wszyscy się porwali, I tocząc się przeze drzwi nakształt bystréj fali, Unieśli młodą parę stojącą na progu, Podobną Janusowi, dwólicemu bogu. Tadeusz s Telimeną nim na skroniach włosy Poprawili, już groźne ucichły odgłosy, Szmer zmieszany ze śmiechem śród ciżby się szerzył, Nastąpił rozejm kłótni, kwestarz ją uśmierzył: Człowiek stary, lecz krępy i bardzo pleczysty.
Słowem wszyscy mają swoje potrzeby i wszyscy gwałtem pragną je zaspokoić, a to pragnienie jest nigdy niewyczerpanem źródłem dla nowych odkryć, nowych wynalazków, słowem dla całego postępu. Lecz potrzeby są ogólne jak np. potrzeba jedzenia, spania, odzieży, i, specjalne jak np. potrzeba nowéj machiny parowéj, nowego teleskopu, nowego młotka lub cęgów.
Trzeba się długo uczyć, ażeby nie zbłądzić I każdemu powinną uczciwość wyrządzić. I starzy się uczyli; u Panów rozmowa, Była to historja żyjąca krajowa, A między szlachtą dzieje domowe powiatu: Dawano przez to poznać szlachcicowi bratu, Że wszyscy o nim wiedzą, lekce go nie ważą; Więc szlachcic obyczaje swe trzymał pod strażą. Dziś człowieka nie pytaj: co zacz? kto go rodzi?
Stawiły się wszystkie sfery i stany wszyscy zaś z niekłamanym żalem, szli obecnie za trumną człowieka, z którego śmiercią, zdaniem ogólnem, ubywała miastu i krajowi nawet poważna społeczna siła... A dość było posłuchać tylko uważnie tam i ówdzie co mówiono o zmarłym, by przekonać się, jak szczerym, jak powszechnym prawdziwie był ten żal po nim!