United States or Cocos Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Mądrze rzecz wyłuszczali, szczwacze doświadczeni; Myśliwi s tych mów wiele mogliby korzystać, Lecz nie słuchali pilnie, ci zaczęli świstać, Ci śmiać się w głos, ci mając niedźwiedzia w pamięci Gadali o nim, świeżą obławą zajęci. Wojski ledwie raz okiem za zającem rzucił, Widząc że uciekł, głowę obojętnie zwrócił I kończył rzecz przerwaną: na czém więc stanąłem?
Coś niemiłego snać dla ucha młodzieńca zabrzmiało nagle w tych kilku słowach, bo nie podnosząc oczu, jakby nie chcąc onieśmielać marszałkowej swym wzrokiem, spokojnie i poważnie odrzekł: Wiem wszystko, bo mi pan January, nie mając nikogo, zwierzył się z troski własnej, naturalnie pod słowem honoru z mojej strony, że słówkiem nawet o tem nikomu nie wspomnę...
Koteczek był wprawdzie urzędnikiem, ale jednym z tych pomocników buchaltera, którzy po biurach kolejowych śpią na ceratowych kanapkach, lub zadają tłuste szarady do rozwiązywania swym kolegom, za co pobierają pensye a nawet i gratyfikacye.
I Dzierżymirski kończy głucho: On w twarz mi to rzucić może, jeśli się dowie o wszystkiem, a wtedy?.. Nie, matko! powtarza głośniej Roman nie żądaj tego ode mnie! Ja, z piętnem pogardy na czole, bez czci tych tłumów, które ujarzmiłem żyć nie potrafię!.. A szczególniej z jej... Oli możliwą pogardą bez jej uczucia żyć nie mogę!..
A pod tych istnień zgiełkiem i natłokiem Czułem pierś ziemi i jej roztętnienie Pod moją piersią, zdławioną urokiem. I zdało mi się, że na sny radosne Lęgnę się w słońcu wraz z tłumem owadów, Dziw pierworodny, co z podziemnych sadów Wypełznął, węsząc żer oczom na wiosnę!
Jeden więc z tych którzy siedzieli smutni nad brzegami czarnéj wody, z twarzą zadumaną odpowiedział: pozwalają nam odpoczywać, albowiem dziś są imieniny królewskie i dzień wytchnienia. Więc usiadamy tu nad ciemną wodą dumać i rozmyślać i odpoczywać; bo serca nasze są strudzone gorzéj niż ciała.
Nie mieliście przecież dużo czasu na rozmowę wtrącił jej brat, przeszywając ją wzrokiem badawczym. Mówiłam do doktora Watson, jak do stałego mieszkańca tych stron, nie zaś do gościa. Ale może pan zechce nas odwiedzić w Merripit-House? Przyjąłem zaproszenie. Droga była niedaleka, wiodła brzegiem łąki.
Przepych barw potrącał w jego duszy tajemnicze struny, ubierał w blaski każde ogniwo jego wspomnień i jej blednące widmo czynił nietylko nad inne kochanem, lecz i nad inne pięknem. Wielka ekstaza owładała tu nim często i słowa gorące, pełne czci nieskończonej, dławiły go wtedy w gardle ze łzami żalu marnego, że żywej tych słów nie powiedział.
Twoja rozmowa z tą damę rzuciła właśnie światło na ten punkt ciemny. Nie wiedziałem, że pani Lyons chce się rozwodzić. Widocznie ma nadzieję wyjść za Stapletona. A gdy się zawiedzie w tych nadziejach? Ha! wtedy odda się na nasze usługi. Przedewszystkiem musimy obaj widzieć się z nią jutro.
Przy dotychczasowym zaś systemie cząstkowego osuszania tych bagnisk, przedstawiają się one istnie jako bezdenne topiele, pochłaniające ogromne kapitały z bardzo małym lub wcale żadnym dla kraju pożytkiem.