United States or Lithuania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wreszcie drzwi się otwarły i mama wyszła do przedpokoju, oparta na ramieniu księżnej, jeszcze bledsza i bardziej osłabiona, niż zwykle. Panna Felicya biegła za nią, przytrzymując ją i upinając szpilkami fioletową szarfę dokoła czarnego kapelusza. Jeszcze chwilka wołała zadyszana. Trzeba przecie, żeby leżało porządnie. Gotowe się rozpiąć a wtedy powiedzą, że pani umyślnie w żałobie przyjechała.
Wstąpiła pewnie do kościoła w adwent lubi przecież tam chodzić wieczorem odrzekła matka. Jeszcze się zaziębi. Bóg ją od złego uchroni!... Nastało milczenie. Tylko Nabuchodonozor podciągał noskiem, bo cierpiał katar okropny. Nagle drzwi się otwarły z trzaskiem. We drzwiach stanęła... Żabusia. Cała była jeszcze różowa, w oczach grały dogasające namiętne blaski.
Ale nikt nie miał odwagi wyjść na jego spotkanie. Czekaliśmy. Drzwi wreszcie otwarły się. Na progu stał ksiądz Osmólski, do trupa podobny, słaniający się. Prałat stanął za nim, podtrzymując go. Mama zerwała się naraz i klęcząc, głowę zwróciła ku wchodzącym. Z ust, spieczonych gorączką, wydarło się jedno słowo: Już?! Ksiądz Osmólski podszedł do niej, trzęsąc się.
Spojrzała przez dziurkę od klucza, ciemno było zupełnie, wyjęła z peruki szpilkę podwójną i zanurzyła w głębię. Nie ma klucza! wyszeptała. Numerowy od pasa kółko odpiął, na którem brzęczały klucze. Poszukam! Z wielką wprawą klucz znalazł, w zamek go włożył i dwa razy przekręcił. Drzwi otwarły się, skrzypiąc.
Słowo Dnia