United States or Montenegro ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Ja, mijnheer Davies o, zie die zeemeeuw eens; zij sloeg bijna mijn hoed af." Maar hij was niet met de zeemeeuw af te schepen. "Miss Beatrice," zeide hij weder, "gaat gij Zondagnamiddag wandelen?" "Hoe weet ik dat vooraf, mijnheer Davies? Het kan wel regenen." "Maar als het niet regent zeg het mij, als 't u belieft. Gewoonlijk gaat ge Zondags op het strand wandelen.

En vreemd mag het heten: sinds Massijn dood is gelooft niemand in het dorp, behalve misschien de heren De Vreught, Spittael en Potvlieghe, nog een enkel woord van al de wondere dingen die de jongeling zo vaak over Congoland placht te vertellen; evenmin als wat die handelsreizigersachtige explorateur Kinel er op een zondagnamiddag in Het huis van Commercie kwam over uitkramen.

Gisteren had ze den geheelen Zondagnamiddag stil zitten te lezen en thee te drinken; daarna had ze een poosje loopen wandelen door hare kamers en was vroeg naar bed gegaan dit alles hadden de jonge dames duidelijk kunnen merken. »Ja, maar met al dat praten komt de wasch niet klaar!" waarschuwde mama. »Me dunkt, ze had van morgen, voor ze uitging, ons wel even kunnen goeiendag zeggen!

Zijn concertgebouw-programma's ooit misbruikt door ze te scheuren in het formaat van »bier-en-thee-bons«, en als zoodanig aan de buffetten ingewisseld? Neen immers? Gedurende een korte flauwte, die mij tijdens de pauze beving, had ik een vreemd vizioen: ik waande mij op een Zondagnamiddag, en alle kameraden om mij heen kregen de gestalten van concertgebouwers. Ik zag mr.

De stierengevechten zijn vermakelijkheden, die een Zondagnamiddag op een zeer gewenschte wijze vullen en het publiek in de gelegenheid stellen een werkzaam aandeel aan de vertooning te nemen: behalve de toreros, de stierenbevechters van beroep, ziet men soms ook jonge, voorname leeploopers in het strijdperk treden en een duidelijk bewijs geven van de trap van beschaving waarop zij staan, door den taak van den torero op zich te nemen.

Wij waren op wacht, en het was Zondagnamiddag; nog twintig uren wachtens en wakens lagen vóór ons, en gaperig, gemelijk en zwijgzaam zaten wij op de banken aan het verlaten kazerneplein, beloerend elkanders bewegingen en de enkele passeerende musschen. Tot dat plots uitbundig vreugdegetier ons deed opschrikken; wij zagen Simon, toentertijd nog kerngezond.

De jonge Boer wilde een opmerking maken, doch hield ze terug. »Het was een treurige tijd, maar toch bescheen de ster der lieflijke hoop mijn pad. En zoo kwam de gedenkwaardigste Zondagnamiddag in mijn leven." Frits Jansen borg zijn pijp weg, en staarde vol belangstelling naar den spreker.

Hij werd verward, suffig, en zei dat 't hem niet schelen kon, waar ze heen gingen, dat Edward 't maar weten moest, wat hij 't liefst deed. Naar een museum? Neen, een museum op zoo'n regenachtigen Zondagnamiddag was de geïncarneerde verveling, vond Edward. André's kamer?.... Dat was te ver.

Zondagnamiddag is zeer in de mode voor doopen in bevolkte wijken. Dan wachten den dienstdoenden dominee soms een half dozijn baby's, zoo fraai uitgedost als de trotsche moeders kunnen bijbrengen. Een, die geen aardigheid aan de plechtigheid heeft, begint te schreien, de anderen volgen, en des dominee's stem gaat onder in een koor van geween.

Een kleine watermolen klapperde z'n wieken toen zij den slijkweg beliepen, naar waar de plek was. 't Gaf 't geluid van 'n nijdige fèl-krassende raaf. Dienzelfden Zondagnamiddag haalde hij Saartje van school. Het regende minder snerpend-gestadig.