United States or Suriname ? Vote for the TOP Country of the Week !


Daar verrees eensklaps van den grond, waar zij neergehurkt zat, eene vrouw, en snelde naar de poort. Een paar van de wachten schoten toe om haar te grijpen; maar zij ontkwam aan hunne handen onder vreugdegejuich der toeschouwers. Zij baande zich een doortocht naar Juda, viel aan zijne voeten neder en omvatte zijne knieën. O, Amrah, goede Amrah, zeide hij, God helpe u, ik kan het niet.

De avond was gevallen en baas Kloppers zat bij den vlammenden haard zijn vrouw het jongste nieuws voor te lezen uit »de Volksstem", toen zijn scherp gehoor het geluid van drukke stemmen en van paardegetrappel opving. »Dat begrijp ik niet," zeide de oude Kloppers en hij ging naar buiten. Hij zette de handen in de zijde en riep verbaasd: »Daar schijnt een heel kommando aan te komen!"

Als een lijkengrimas was de lach om Antonio's lippen verstard. En de kolonel zat een weinig verlegen met zijn geknakten bluf.

Bollekens junior sprong als onder een zweepslag op. Wat! kreet hij. Hebt gij hem dat gezegd? Ik heb het hem niet moeten zeggen, hij kent mij al van vroeger en heeft door zijn vader over mij gehoord, bekende zij. O! die schurk! die spion! riep Bollekens zijn vuisten naar de Rosbach ballend. Opnieuw zat zij een poos stilzwijgend, als in geheime gepeinzen.

"Maar, mijnheer Cyrus," voegde hij er bij, "hoe is het mogelijk dat ik in de kraal ben, daar ik in het hol gevangen zat?" "Hoe komt het dat de boeven daar midden in de kraal dood liggen uitgestrekt?" was de wedervraag van Cyrus Smith. "Dood!" riep Ayrton uit, terwijl hij, ondanks zijn zwakte, half overeind rees. Zijn metgezellen steunden hem.

Daarom moet gij een vak kiezen, waarin gij de maatschappij zult dienen. Boeken schrijven, zeide ik, ik wou boeken schrijven zoo kan ik immers ook werken en de maatschappij dienen? Dat gedeelte van mijn vader, waar zijn gevoel, zijn gemoed in zat, glimlachte en was verheugd, dat er zulk een aard in mij lag, maar het andere gedeelte, waar zijn verstand in was, schrikte.

Als ik ooit in angst gezeten heb, dan was dit na het aansteken van de lont, die uitgebrand zijnde, den kruitloop vuur moest doen vatten. Totdat ik goed en wel in de giek zat en buiten bereik van de ontploffing was, die niet kon uitblijven en plotseling had kunnen zijn, was het een vreeselijk gevoel.

Maar Smirre kon de schande niet verdragen, dat hij zoo'n klein ventje niet aankon. En hij ging aan den voet van den boom liggen om hem te bewaken. De jongen had het niet zoo heel best, zooals hij daar boven te paard zat op dien dunnen tak. De jonge beuk was nog niet boven bij het hooge takkengewelf gekomen.

Dit behoorde tot de emolumenten van z'n verheven beroep, en die pastoor zat maar zwygend op z'n neus te staren! Zelfs voor het ditmaal zoo byzonder toepasselyke: "eerlyk door de wereld!" had die vervelende passagier geen goedkeurend woordjen over, geen knikje! Er moesten andere loopgraven geopend worden: Ja, God voor oogen, zeg ik maar.

Hij hield mij echter goed in 't oog, want telkens keek hij naar mij om te zien of ik er nog wel zat. Dit vond ik knap van hem aangezien hij wist dat ik onbekend ben en zonder hem moeilijk den weg naar huis zou vinden. Nu komt een zonderling geval.