United States or San Marino ? Vote for the TOP Country of the Week !
En meteen stapte ze bij hem in den wagen. »Alles klaar, ja?« vroeg de meester. »Vooruit dan maar!« De paarden bogen de halzen voorover en zetten aan. »Hoera, hoera!« riepen de kinderen Ze wuifden met handen en zakdoeken naar familieleden en vrienden, die achter bleven. Daar ging het heen in fikschen draf. »Zingen, jongens!« riep Harms. De kinderen zongen hun hoogste lied.
De vrouwen dragen een kleeding, half chineesch en half maleisch, met een overvloed van groote sieraden, en de mannen pronken in alpacajasjes en vilthoeden. Uiterst voorzichtig neemt het paartje plaats in onze sloep en parasols en zakdoeken worden ten afscheid gewuifd.
De jongens liepen nog een heel eind mee den weg op en zwaaiden met hunne mutsen, de meisjes wuifden nog uit de verte met hunne zakdoeken. Ieder lachte en had pret om de dikke koolraap, en ieder was even nieuwsgierig, wat toch de koning wel zeggen zou. En de arme zat met een vergenoegd gezicht op den bok, knikte ieder vroolijk toe en klapte lustig met de zweep.
Een laatst vaarwel een allerlaatst, als de brug is ingenomen en het schip langzaam in beweging komt, uit de breede rij, die daar blijft toeven op de kade, te midden van de schare van nieuwsgierige kijkers. Statig drijft de boot langs het terrein. Hoeden en zakdoeken wuiven tot een allerlaatsten groet. Dan is 't gedaan. De reis is begonnen. De stad glijdt voorbij. Wij stoomen 't kanaal in.
Het waren vooral ook de mannen uit het volk, de werklieden, die ons hunne goede wenschen toeriepen en van uit het gebouw van het Leger des Heils, waar, ons ter eere, de vlag was uitgestoken, hingen uit alle ramen de heilsoldaten, om ons met zakdoeken toe te wuiven.
Na het diner begaf Anna zich naar haar kamer en Dolly vergezelde haar. "Wat ben je vandaag vreemd," sprak Dolly. "Ik? Vind je dat? Ik ben niet vreemd, ik ben slecht. Dit overkomt mij nu en dan. Ik zou wel willen schreien, maar het gaat wel weer voorbij!" zeide Anna haastig en boog blozend haar gelaat over een taschje, waarin zij haar batisten zakdoeken en nachtmutsjes bewaarde.
Ja; laten de zangen onzer dichters het weldra in verrukte tonen uitgalmen: "De spoorweg kwam, de spoorweg kwam!" Laten de zakdoeken onzer schoonen u toegewuifd worden, de eere- en gedenkpenningen onzer Munt u tegenrollen!
Toen wij lang op eens anders kerkhof, waarmee wij niets hadden te maken, geweend hadden, en naar sterren en wormen en welkende bloempjes gekeken, toen kwamen de tegenvoeters en de afbrekers, de spotters en de prozaïsten, en dreven de andere mode door; de worm werd doodgetrapt, de seraf naar huis gestuurd; de zerken werden voor afbraak verkocht; de lange witte zakdoeken werden gemeen; men zag nauwelijks om naar zijn eigen dooden; en daar hadden wij A + B = C. De thermometer daalde van Bloedwarmte tot Vorst.
Wat zullen we geven?" riep Jo. Allen dachten een poos na; toen kondigde Meta aan, alsof zij door het zien van haar eigen mooie handjes op dien inval was gekomen: "Ik geef een paar handschoenen." "Ik een paar flinke laarzen; de beste die er te krijgen zijn!" riep Jo. "Ik wat zakdoeken, zelf gezoomd," zei Bets.
Den 3en Mei hield de nieuwe koning, omstuwd door een drom van maarschalken zijn intocht binnen Parijs. De koningsgezinden juichten; een massa dames uit de hoogste standen pronkten met witte zakdoeken in de hand voor de ramen, waar de stoet passeerde.
Woord Van De Dag