United States or Jordan ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Mij helpen?... Waaraan?... Ik ben geen zieke ezel!..." Hij schaamde zich er dadelijk over. Wat 'n gemeen soort hatelijkheid was dat daar, dacht hij, en hij dorst met op te zien naar die, zoo welbekende, oude oogen. Van Biesen had maar even in z'n baard gegrinnikt. "Nog geest voor een mop, dan is 't ook nog zoo erg niet," zei hij. "Geen zieke ezel!... Maar ... ben je daar wel zoo zeker van?..."
"Da's de eerste rol, me eerste misstap..." Glorieuselijk en volkomen in z'n spel draaide de vagebond z'n snorren op, met de andere hand aldoor aaiend over z'n zeeren voet; den verhongerden dwepers-kop rood aangegloeid, de oogen vervoerd. Den volgenden ochtend vertelde de zwerver weer verder.
"Ja ja, zij was het!" zeide hij, greep naar z'n hoofd en liep naar beneden. "God erbarme zich onzer! Hij vergeve en helpe!" sprak hij. Onwillekeurig waren hem deze woorden over de lippen gekomen.
De zon is tans boven de kimmen gerezen, en nauweliks hebben z'n eerste stralen de witte wagenkappen en tenten verguld, of het geluid van stemmen doet zich overal in het lager horen. Een rookzuil stijgt op uit een kookscherm, langs een der grootste tenten, dicht bij de lagerpoort, en weldra ziet men overal in het lager rookwolkjes oprijzen.
Ik vraag u, o SOKRATES, indien uw leerling eens, tusschen al z'n guitenstukken in, de Atheensche begrooting had vanbuiten geleerd 't is niet zoo heel gewaagd, hiervan de mogelykheid te veronderstellen zoudt ge hem d
Ze knikte van ja. Hij begon te werken. Z'n schop bikte 't vastgevroren ijs los. Eentonig tikte 't ijzer tegen den grond. Zij bleef kijken, naar zijn gedoe, naar zijn gebogen lichaam, naar zijn zwoegen, z'n kapotte schoenen. Terwijl d
Wouter zat nog altyd lang en breed te peinzen over... die twee meisjes, en wie z'n indrukken gekend had, zou gevonden hebben dat-i ditmaal byzonder weinig op 'n plaatsvervangende Voorzienigheid geleek. Er was toch iets aardigs in, dacht hy, zoo op-eenmaal door 'n vrouw uit Haarlem uit z'n gewonen kring gehaald te worden.
Ze bukt zich, neemt z'n donkeren kop tusschen beide handen: "O Juun.... Juun..., wat kan er niet alles gebeuren terwijl jij weg bent!" Dien avond daar 't in de herfstdagen, zoodra de zon onderging, al kil werd in huis stak Elizabeth inplaats van de lamp, het petroleumkacheltje aan, waarin van onderen het vierkante venstertje rood gloeide.
"Z'n oogen fonkelden moeder," zegt Frits bij 't verhalen: "Ha! riep ie, als ze 't maar wilden, dan ging ik nog op m'n krukken mee, zoo oud als ik ben." En dan tot Mirza die den kop onder zijn hand poogt te schuiven: "Stil Doesje, koest! Heb jij honger! Dáár! Ik heb het niet!" Maar Frits moest toch wat eten.
De ons bekende wollen kousen staken boven den rand uit, en wachtten op herstelling of misschien op terugzending naar den eigenaar... naar pater Jansen? daar was meer brei- en ook naaiwerk in die lade... goeie hemel, geestelyke onderbroeken misschien! Wouter sloot z'n oogen, en keerde zich gemelyk om. Wollen kousen... va! Maar die onderbroeken... hy zag geen kans ze te poëtizeeren!
Woord Van De Dag