United States or Ethiopia ? Vote for the TOP Country of the Week !
De orgeldraaier dien ik den lezer vóór den tyd laat zien, was 'n Franschman. Dit is niet volstrekt onmogelyk. Om geloofszaken had-i z'n land verlaten. Ook dit gaat de perken van 't denkbare niet te buiten. Wie verlaat niet soms z'n vaderland wegens verschil van opinie met z'n medeburgers?
Bij een dier ramen stond de magere, gebogen mannefiguur; het licht viel op z'n zachte, witte haar en z'n door werken gekromden rug; op 'n standaard vóór hem lag 'n dik boek met vreemde letters; daar was z'n smal gezicht in weggedoken, 'n trek van verlangenden speurzin om z'n saamgetrokken mond; toen hij de deur hoorde gaan, had hij opgekeken, en, dadelijk zich losscheurend van z'n boeiende studie, was hij naar Go toegekomen, had haar hand genomen,'n makkelijk stoeltje aangeschoven bij de kachel, en was óver haar gaan zitten, de handen tusschen de knieën, de heldere, blauwe oogen achter de brilleglazen naar 'r toe.
En ze dacht hoe, wanneer die ruwe kerel z'n driftige bedreiging eens zou hebben volvoerd, het tenminste de moeite waard zou zijn geweest, een slag op te vangen voor zoo'n edel dier. Ingeboren adeldom bij de menschen? Ze lachte schamper. "Nee, dat vond ze meer bij de beesten; en vooral bij het paard. Eigenlijk was ze altijd, van kind-af, geschokt geweest door 't paardenleed.
Da's nou al zoo dukkels! dacht Berend, toen hij op zijn kamertje was gekomen: doar wi'k 't miene van hebben. Den Jozef is 'en onnutte dienstknecht, woar den Heere 'en grouwel af het; en wat het ie 'en pretensies op z'n lief; en wat smeêrt ie den boer en de vrouw.
En in die niemendalletjes zou Wouter studeeren, al den tyd dien-i overhield van de boodschappen voor den jongeheer Pompile. Daaraan zou z'n ziel worden besteed. Is 't niet, om de dagen te betreuren van Pennewip's afsnydende teekens in de lucht? De dagen van den Weledelen heer Motto, met z'n gehuurden snuifpot, en wat er verder op dien Zeedyk 't "voornaamste" mag geweest zyn?
Ik zat in z'n werkkamer en door 't wijd-geopende venster zag ik golvende bosschen die stonden in blauwen zomerbrand. Vermeylen was op z'n hoede. Geen onverkoren woord kwam er uit!
Niemand kon 'm van die manieren afbrengen. Hij was nu eenmaal zoo. Z'n kracht en zijn zwakte hoorden onverbrekelijk bij elkaar. En als i wat had verkocht dan stopte i de centen los in zijn zak, dan rammelde i met de guldens en riksdaalders, dan liep i in de Kalverstraat een liedje te fluiten. Dan groette i joviaal met zijn hand boven zijn hoofd als je 'm tegen kwam.
De eerste dagen zou-ie 'r ontwijken. Hij was dronken geweest van 't klein beetje vreugde na de wanhoops-uren op 't ijs, dronken door 'r streelend gebaar, dronken door de donkerte van 't portaal, dronken door z'n gestel dat soms weken en weken in lichaams-vermoeiing traagde, dan weer fel van hartstochtlijke branding was.
Wouter dronk 'n paar teugen, en behandelde de daartoe gebruikte gereedschappen met 'n eerbiedige teederheid, zuiver water en helder glaswerk waardig. Toen-i eindelyk had uitgehoest, zat de jongeheer Eugène met breed-uitgestrekte elbogen voor een der enkele lessenaars in 'n fransch romannetje te lezen. Dat Dieper al weer op z'n boeken lag, spreekt vanzelf.
Iedereen had plezier in het groepje; het meisje had ten slotte een plaats op z'n knie veroverd! Ze sprak nu niet meer, maar liet rustig haar kopje tegen zijn breede borst rusten. Zelven bemerkten deze menschen niets van de belangstelling om hen heen, zoo geheel gingen ze op in hun eigen geluk, de tijd was zeker te kort om zich erover te bekommeren of oningewijden dit tooneeltje mee gade sloegen.
Woord Van De Dag