United States or Denmark ? Vote for the TOP Country of the Week !


Dit was dom, bekrompen en by Wouter in zeer letterlyken zin nog kinderachtig, maar 't was zoo... Toch kunnen we 't hèm niet zeer kwalyk nemen, als we opmerken hoe 't heele menschelyk geslacht aan 'tzelfde euvel mank gaat. Wouters onaanzienlyke omgeving scheen hem groot toe, omdat-i haar van te naby waarnam, en nog niet gewoon was z'n blik te vestigen op voorwerpen die verder-af lagen.

Met z'n bloedrooden zakdoek veegde hij de tranen van z'n gezicht .... "Wat 'n held .... wat 'n held voor de menschheid!" snikte hij na "Gevalle, gevalle ... voor Vaderland en Koningin.

Ik ben er tegen, en beweer dat het zeer billyk is dat de werkster die de vloer boent voor professers studeerkamer, eerbiedig ruimte maakt als de man, zwanger van ... teleurstelling over de ware sekse van z'n leur, zich op den drempel vertoont. Dus: werkster, op-zy! Ik zelf zou uit den weg gaan als ik 't ongeluk had me in de buurt van zoo'n studeervertrek te bevinden.

Hij zweeg, de handen bevend op 't vlak van de tafel. Op 't hooge voorhoofd waren de aren gezwollen en wit-schuimend speeksel drabde over z'n lip naast het roòder-geworden gezwel. Opnieuw was stilte in de kamer, aandroesde gepraat van de plaats, waar de schoenmaker liep met z'n emmer.

Alleen de bruid in plaats van zelf nu eens een beetje gevierd en bewonderd te worden begon telkens met vernieuwde animo te praten, zei ieder op z'n beurt iets aangenaams.

Toen 't op betoalen kwam, kneep ie de oogen dicht, en zei z'n krachtigste vloek: "Za'k verzinke!" Brommend verliet hij de kraam. Gijs volgde met glimmenden mond, en zei: "Voader 'k heb sloap."

Soms keken z'n grijze oogen in de groot-zwarte van Rebecca, verwonderde hij zich over de frischheid van 't ravenzwart meisje dat hier niet scheen te behooren, dacht-ie aan de rijpheid van 'n pioen.

"Dus je gelooft niet aan den dood door geluk of verdriet?" informeerde Beerenstijn, medisch. "'t Eerste oogenblik door den schrik is mogelijk. Maar als iemand het 'n week heeft uitgehouden, komt-ie er ook over heen.... over z'n geluk zeker."

Snel z'n jas uittrekkend, schoot-ie z'n overhemd over 't hoofd, bond een der mouwen aan de stang der vliegmachine. 'n Noodvlag die ze zouen begrijpen, als,

Maar 't kon niet, om den stuiver, dien-i niet had. Wouter's droom. Moeder, Wouter knypt me! riep Laurens, den volgenden nacht, en jufvrouw Pieterse klaagde, met recht vind ik, dat "die jongen" zelfs in den slaap z'n rust niet houden kon. Ziehier de oorzaak waarom Wouter z'n broeder Laurens zoo onheusch bejegende. Wat stond zich de maan te vervelen, Dien avend in 't luchtruim alleen!