United States or South Sudan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zie, hoe blijde de gelaatstrekken van Robbert staan, en met hoeveel trots en geheime vreugde de blikken van moeder en zuster zich op hem vestigen, nu men zijn jongelingswerk voor dat van den grooten Wouwerman aanziet; maar ook, hoe kijkt onze oude kunstkooper op den neus, hij, die juist bij zich zelven voornam, het schilderijtje bij de eerste gelegenheid aan den eigenaar af te koopen en er winst mede te doen: zich zóó vergist te hebben! het werk van een aankomeling met dat eens beroemden meesters te verwarren!
Er ontstaat een algemeen stilzwijgen: 't welk de achtbare burgervader eindelijk afbreekt met te zeggen: "Dat is meer eerlijk dan politiek van u gehandeld, monsieur Griffier! hadt ge gezwegen, ge hadt dat stuk voor een Wouwerman aan den man kunnen brengen."
't Is om nooit te vergeten. "Van uw zoon?" herhaalt Pancras, verbaasd: "Sinjeur Uilenburg, is dat geloofbaar?" "Ja Edel Achtbare!" antwoordt deze: "als de man het zelf erkent!.... ik zou het trouwens bij nauwlettender onderzoek wel gemerkt hebben. Mijne oogen worden er niet beter op met de jaren, en zoo meende ik, bij den eersten opslag, dat ik een Wouwerman vóór mij had.
Zie, Edel Achtbare! als een kenner gelijk Sinjeur Uilenburg, zij het ook maar voor een oogenblik, er mee bedrogen is geweest, dan moet mijn jongen er toch niet vergeefs naar getracht hebben, de manier van Wouwerman na te doen; want eene kopie is 't niet."
"Volkomen juist aangemerkt, Edel Achtbare!" zegt de toegesprokene: "het is een aardig Wouwermannetje: Ei! ei, monsieur Griffier! tref ik een mededinger in u aan, dat je ook al stukken van anderen vent. Nu! men moet leven en laten leven." "'t Is niet van Wouwerman," zegt Griffier; "'t is van mijn zoon Robbert, dien ik de eer heb UEd. A. voor te stellen."