United States or Morocco ? Vote for the TOP Country of the Week !


Onzeker bleef hij in het voorhuis staan, want hij wist niet, aan welke van de vele prachtige deuren hij kloppen moest, tot archivaris Lindhorst in een wijd damasten morgengewaad te voorschijn trad en uitriep: „Kom, dat doet mij genoegen, Mijnheer Anselmus, dat u eindelijk woord houdt, volg mij maar, want ik wil u nu maar dadelijk in het werkvertrek brengen.” Toen schreed hij snel het lange voorhuis door en opende een kleine zijdeur, die in een gang voerde.

In zijn Temple de Bocace, een hol galmende hal van adellijken roem en ongeluk, laat Chastellain den grooten financier Jacques Coeur niet zonder een woord van verontschuldiging toe, terwijl de verfoeilijke Gilles de Rais er ondanks zijn ontzettende misdaden gereedelijk toegang vindt van wege zijn hooge geboorte.

Zij imponeert ons door hare energie en kortheid, en door de uitdrukking van mannelijkheid die aan ieder woord eigen is, en ook bij hunne uitspraak aangetroffen wordt.

Zij hebben zich meester gemaakt van de »viharas," zij exploiteeren ze, zij leven van de opbrengst van den eeredienst; van alle kanten stroomen de geloovigen naar hen toe; zij concurreeren met de heilige wateren van den Ganges, met de pelgrimstochten van Bénares, met de plechtigheden van Jaggernaut, in een woord, men kan gerust zeggen, dat het land hun toebehoort.

"Wij zijn gevoelig aan de beleefdheid, welke men ons bewijst," zeide Aylva tegen den edelman, die het woord gevoerd had: "een rond en gul onthaal is ons het aangenaamst: en het zou ons spijten, indien iemand om onzentwil plichtplegingen maakte."

Parcival haalde de schouders op, maar de woorden van den grijsaard en de overtuiging, waarmede hij gesproken had, hadden toch indruk gemaakt en na een vriendelijk woord van dank wendde hij zijn paard in de richting der kluizenaarswoning.

Bij dat woord heft de Majoorske het hoofd en vat weer moed. "Jij zult van hier, vóor ik ga! Meen je dat ik voor jou wijk," zegt ze. En zij gaat van de deur weg. De Majoor antwoordt niet; maar hij volgt elke beweging, die zij maakt, met de oogen, gereed om toe te slaan, als ze zonder dat niet gaan wil.

De Utrechtsche bloemist, die het laatste woord over de aanstaande partij in stilte met mevrouw Helmond had gewisseld, heeft toen gezegd, dat mevrouw het nu alsjeblieft maar eens aan hém moest overlaten.

"Dus volhardt gij bij uwe weigering om uwe schuld te bekennen, en bij de stoute uitdaging, welke gij gedaan hebt?" "Ik volhard daarbij, edele heer," antwoordde Rebekka. "Het zij zoo, in naam des Heeren!" zei de Grootmeester, "en moge God het recht doen zegepralen!" "Amen!" riepen de Preceptoren rondom hem, en het woord werd zachtjes herhaald door de geheele vergadering.

Een tegen een, vrienden! Een tegen een, ter liefde van onzen ouden Romeinschen naam. Met dat woord beheerschte hij weder den toestand. Welaan, Jood, zeide hij tegen Sanballat, ik wedde zes tegen een, niet waar? Ja, antwoordde de ander bedaard. Welnu, laat dan aan mij over het bedrag vast te stellen. Goed; maar onder beding, dat de som niet te gering zij, antwoordde Sanballat.