United States or Zimbabwe ? Vote for the TOP Country of the Week !
Aan de oude, slechte gebruiken van de Rajpoeten, o. a. aan den kindermoord op kinderen van het vrouwelijk geslacht, heeft het engelsch bestuur het eerst in Rajkot een eind gemaakt. Toen Dr. Wilson er in 1835 kwam, was het plaatselijk hoofd juist de moordenaar van zijn dochter geweest.
Kapitein Wilson had zooveel officieren verloren, dat hij niet wist, wien hij met die zending belasten zou. Eigenlijk was hij nu niet langer kommandant van de Harpij en er schoot maar één luitenant over en geen stuurman of stuurmansmaat. Gascoigne en Jack waren de eenige bruikbare adelborsten en hen durfde hij niet goed belasten met iets waar zooveel haast bij was.
"Ei zoo! dus met kapitein Wilson? Dat is nog een oud vriend van me." "Van ons ook," antwoordde Jack; "'t is een verduiveld beste kerel, die Wilson." "Maar waar zijt ge later geweest?" vroeg kapitein Tartar. "Wel, op de Harpij, ik behoor tot de bemanning." "Tot de bemanning? In welke kwaliteit, als ik vragen mag?" hernam kapitein Tartar op vrij wat minder beleefden en vertrouwelijken toon.
Sommige er van zal ik hier alleen vermelden, slechts enkele verklaren, daar de meeste te technisch zijn om hier aan den algemeenen lezer uiteengezet te worden. Voor hen die belangstellen in dit gedeelte van het onderwerp is het raadzaam daarover Dufeu, Piazzi Smyth en J. Wilson na te lezen.
Om een tweede poging tot vluchten te voorkomen, legde Wilson, die den Vogel uitteekenen wilde, hem met een ketting aan den dikken poot van een mahoniehouten tafel vast. Vervolgens verliet hij de kamer nogmaals om voedsel voor zijn gevangene te halen.
"Mijnheer Wilson, ik weet dat alles wel," antwoordde George. "Ik loop gevaar, maar," met deze woorden sloeg hij zijn overjas open en liet een paar pistolen en een mes zien, "gij ziet, ik ben er op bedacht. Naar het Zuiden zal ik nooit gaan. Neen, als het zoover komt, kan ik mij ten minste zes voet vrijen grond verschaffen den eersten en den laatsten die ooit in Kentucky mijn eigen zal zijn."
"Goed zoo, mijn jongen, zoo mag ik 't hooren," hernam de gouverneur; "maar 't zal misschien niet zoo gemakkelijk gaan, want Wilson staat erg op zijn eer. Je hebt immers niemand iets van het geval verteld?" "Geen sterveling behalve u, Sir Thomas." "Hij zelf mag de eigenlijke toedracht ook niet vernemen, want dan zou hij eerst recht het legaat weigeren."
Jammer maar dat kapitein Wilson nu juist voor een paar dagen afwezig is, maar ik zal bij hem wel alles voor je in orde brengen. Ik stel me voor je aansprakelijk, en gij gaat met de pakketboot, die morgenochtend uitzeilt, naar Engeland, en neemt voor alle zekerheid Mesty mee." "Hartelijk dank, Sir Thomas, ik ben u ten zeerste verplicht," antwoordde Jack. Vier-en-twintigste hoofdstuk.
Hij noemt me een gek, dacht Jack, maar ik zal kapitein Wilson eens netjes vertellen, hoe ik over zijn luitenant denk. Een oogenblik later verschenen de gasten en spoedig was Jack het geheele geval weer vergeten. Intusschen begaf Sawbridge zich naar den kapitein en vond hem thuis.
De wind schoot met een woest gehuil om naar het zuidwesten, maar gelukkig waren ze er op voorbereid de ra's stonden rondgebrast en de stuurman vroeg de kapitein welke koers hij moest sturen. "We moeten de vervolging opgeven," zei kapitein Wilson. "Richt den steven maar op Kaap Sicie, meneer Jones." En de Aurora vloog met gereefde stagfok en marszeilen op den stormwind voort.
Woord Van De Dag