United States or Liberia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen ik weer lust had de brieven in te zien die er voor mij gekomen waren, vond ik allerlei berichten en bescheiden van Overberg en van Beek, die mij reeds wee maakten bij den eersten oogopslag en die ik met walging ter zijde schoof; maar ik schrikte toen ik een strikt beleefd, maar zeer officieel briefje vond van Willibald, die mij het overlijden meldde van mijn oud-oom von Zwenken, en uitnoodigde om den overledene de laatste eer te komen bewijzen.
"Wij spelen qui perd gagne," zei ik; "maar de freule neemt het spel averechts op, zij is bang voor 't verlies!" "En de jonker zou mogelijk al heel weinig gebaat zijn met de winst!" "Mij dunkt, dit is iets waarover hij toch zelf het best kan oordeelen," zei Willibald.
Willibald kwam op het terrein met zijne secondanten en vond er den geduchten tegenstander niet. Het voorgenomen duel had natuurlijk veel opzien gebaard en de aandacht der politie gevestigd op den 'Herr Ritter; er werd door haar naar zijne antecedenten geïnformeerd, en hij werd nu herkend als een chevalier d'industrie waarmee zij reeds vroeger had te doen gehad.
"Het moet kunnen! al zou het veel aardiger zijn zoo het op een stiller dag trof!" repliceerde Francis; "maar de brave jongen zou raar opkijken, als we zeiden, dat hij niet welkom was." Willibald! mij schoot in eens te binnen bij welke aanleiding ik dien naam voor het eerst had gehoord. "Is dat een luitenant Willibald?" vroeg ik, Francis aanziende. "Hij is nu kapitein; is hij u bekend?"
En gij, jonker! die zijn bondgenoot zijt, gij zult met mij de corvée deelen om den dominé en den notaris aan tafel te amuseeren. Kom aan, Willibald! maak nu geene complimenten meer; een kort en goed afscheid, uw woord dat gij eens weerkomen zult, en dan.... uitgerukt eer de generaal het merkt, anders komt die u ook nog ophouden." "Maar freule! zoo te échappeeren...." "Dat neem ik op mij.
"Neen! want hij tast in den blinde; zoo alles afgedaan ware met Majoor Frans te verslaan, laat ik het nog daar; maar daarmee is nog niet uit den weg geruimd wat er mee samenhangt, en.... dat's een Herculeswerk, waarbij ik, ik beken het voor u, Willibald, die er genoeg van weet, waarbij ik mijn moed en kracht zie bezwijken." Zij sprak in ernst, en ik begreep waarop zij doelde.
"Wel grootpapa; wij mogen de arme dieren wel dankbaar zijn dat zij die moeite nemen, want het leeft daarbinnen van de ratten en muizen," zei Francis gevat, maar al redde zij zich door eene aardigheid, wij waren op een gevaarlijk terrein geraakt, en 't was maar gelukkig dat wij de Werve opreden en al terstond door Rolf werden ontvangen met het bericht dat kapitein Willibald reeds was gearriveerd.
"Ik ben allermeest haar overwonneling," zei Willibald met een zucht; "en om u de waarheid te zeggen, jonker! dat komt mij heden al heel slecht te pas, want als ik dat diner hier moet bijwonen, kom ik te laat op die soirée en mankeer ik mijn kolonel.
"Integendeel! hij wil u verheffen en u op de plaats stellen waar gij hoort!" viel ik in. "Heb ik daar geen gelijk aan, kapitein Willibald?" "Groot gelijk! althans als gij slaagt," zei Willibald nu ook lachend. "Maar dat zal hij niet!" riep Francis; "ik verweer mij zoo goed als ik kan; wij haspelen den heelen dag, dat onderhoudt de vriendschap en dat breekt zoowat de eentoonigheid."
Ik kon niet nalaten den generaal aan te zien met de bijgedachte aan Rudolf. De fijne egoïst was weder in zijn humeur geraakt. Zijn spijt over het echappeeren van Willibald, had hij spoedig verzet bij het genot zijner lievelingsgerechten, waarmee hij werd gefêteerd, en hij bleek bij uitnemendheid de man voor het weelderige, gezellige leven.
Woord Van De Dag