United States or Papua New Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Ach ja! ik herinner het mij!" hernam Frits, tot Wilkinson gewend, die van het antwoord niet veel had verstaan. »Dit logement is bekend voor de baarspartijtjes, die er gegeven worden." »Well! a fish dinner! dát zou mij lijken!" riep Wilkinson opgeruimd. »Luister my friend, ik kom daar op een inval. Deze landstreek trekt mij aan, en ik zou er wel eens op mijn gemak willen rondloopen.
»Ik ben er al mee bezig, Sir!" zei Piet, nadat zij geklonken hadden, en nadat hij even zijn glas aan de lippen had gebracht, terwijl Frits en Wilkinson er geen bezwaar in vonden de hunne te ledigen.
Maar de weg, dien ik op wilde, was voor mij niet spoedig gevonden, noch gemakkelijk te bewandelen, en zoo had ik mijne partij nog niet gekozen, toen de brief van oom Wilkinson eene afleiding maakte en mij besluiten deed zijn raad in te winnen eer ik iets ondernam.
»Dat is wat anders!" hernam Wilkinson, en zweeg eenigszins getroffen. Frits hield hem voor geslagen en meende nu op zijne beurt eene vraag te doen, toen de Engelschman opnieuw inviel: »Maar als nu de voormalige bezitter zich aanmeldde?"
Wilkinson reikte hem de hand, en van weerszijden volgde er een trouwhartig shakehands. »Denkt meneer ook te gaan?" vroeg de kastelein wrevelig, nu hij de goede verstandhouding opmerkte tusschen zijne beide gasten. »Die comediant, die niets gebruiken zou maar die zich wel tracteeren laat!" mompelde hij met ergernis halfluid, doch men nam geene notitie van dat gemor.
»Om dit portret was het mij voornamelijk te doen," ging Wilkinson voort. »Het is de beeltenis mijner moeder Lady Augusta, eenig kind van Lord Thurloë van Desborough, een Schotsch edelman. Zij is voorgesteld in bruidstoilet, en liet het miniatuur in 't horloge zetten, opdat haar echtgenoot het altijd bij zich zou dragen.
Wilkinson schoot in een gullen lach, terwijl hij sprak: »Ik zou »bis!" roepen, maar gij hebt ons nog meer te vertellen, en dus ik onthoud mij." »Maar ik moet tegenwerpen, dat gij toch Piet Snibs niet meer waart, althans niet dien ik gekend heb, je hadt toen zeker je naam ook al verfranscht?" »Ja, dien had ik al zoo wat verhanseld, toen ik nog te Antwerpen op de academie ging."
Al de voordeelen waren hier aan mijn kant; Miss Wilkinson was een engel van gracie en van stille vrouwelijke deugden, maar zij was twintig jaar en ik reeds in de dertig, waaronder campagne-jaren in eigenlijken zin, die voor dubbel moesten tellen. Ik kon niet verwachten, ik durfde niet hopen haar hart te zullen winnen.
Ja! waarom zou ik voor u niet mijn gansche hart uitstorten; zoo iemand, gij zult geduld hebben om mij aan te hooren." »Nu bemerk ik dat gij mij hebt verstaan." Wilkinson drukte hem de hand, en Frits deelde hem alles mede wat wij reeds weten. Nu eens op den vasten, korten toon eener hartstochtelijke gemoedsbeweging, dan weer kalm verhalend en zich uitsprekend over eigen bevindingen en ervaringen.
»Your health master Rosemeijer!" sprak nu de vreemdeling, terwijl hij zijn glas in één teug ledigde en den naam langzaam maar met groote nauwkeurigheid teruggaf. »De uwe, master Wilkinson!" riep Frits, met levendigheid zijn voorbeeld volgende. Nu eerst bemerkte hij dat hij toch wel behoefte had aan eenige verkwikking; maar het was te laat om zich daarmee nog op te houden.
Woord Van De Dag