United States or Niger ? Vote for the TOP Country of the Week !


Doch de dood nam hem weg, eer hij die schoone taak had kunnen volvoeren. Bij het verlaten van het klooster zagen wij nog in een gebouw, dat buiten de eigenlijke kloostermuren lag, een beeld van de H. Theresa, gehuld in een fluweelen, rijk met goud geborduurden mantel, en met den doctorshoed boven op den conventioneelen sluier, die haar hoofd bedekt.

Toen ik bespeurde dat we geen water meer hadden, en daar wij niet wisten hoe ver Naïband nog verwijderd was, ging ik den volgenden morgen bij het aanbreken van den dag er alleen op uit te paard, om mijn gezelschap water te kunnen toevoeren. Bij een bocht van den weg had ik eensklaps een vizioen van een feeënland.

Hij had wel een gulden willen verdienen, doch wist niet hoe hij een gulden in zijne tassche zou krijgen. Omhoog zoekend, zag hij duiven die van hunne piere witte plakjes op den weg lieten vallen, maar guldens waren het niet. Hij zocht langs de groote wegen, maar ook tusschen de kasseien schoten geene guldens omhoog.

"De Echo" volgde een geheel eigen methode: "Berichten van Opstand onder de Reuzen in het Noorden van Engeland. De Sunderland Reuzen op weg naar Schotland." De "Westminster Gazette" liet haar gewone waarschuwende klanken hooren.

Boven sommige graven ziet men afbeeldingen van dieren, eene meer of minder duidelijke zinspeling op den naam van den overledene. De weg van Eleusis, dien wij nu volgen, is aan de eene zijde begrensd door eene gasfabriek en aan de andere door pannenbakkerijen, waar groote kerels met snorren bezig zijn met het vervaardigen van reusachtige kruiken en watervaten van geelachtig roode klei.

Eindelijk bevindt zich onder in het schip de badkamer, genummerd 11, en een bergruimte die het nummer 12 draagt; met het glazen huis van den stuurman, n°. 13, is het aantal compleet. In dit huis bevinden zich alle toestellen, die voor het voortbewegen van het schip noodig zijn. "Ziezoo, nu weet je den weg. "Wat onze taal betreft, die is hoogst eenvoudig, en gemakkelijk te leeren.

Ik verneem geene stemmen, zie geen licht, alle barken zijn weg, en toch hangt de vaan aan gindschen bontgekleurden staak nevens de obelisken aan weêrszijden der poort . Rhodopis moet afwezig zijn. Zou men vergeten hebben.....?" Hier viel hem eene zware stem in de rede: »Ah, de overste der lijfwacht!"

Na lang zoeken en dwalen bevond hy zich op den weg dien hy den namiddag van den vorigen dag was langsgekomen in 't achterbakje van de britschka. Reeds toen was-i niet tevreden. En nu! Naar Femke, naar Femke! riep hy, alsof 't meisjen 'n toovergodin was die maar te bevelen had om verandering te brengen in z'n verdrietigen toestand.

Van tijd tot tijd wordt de gedaante van een Bhîl op den top eener rots zichtbaar: dat zijn de schildwachten, die moeten toezien wat er op den weg gebeurt; maar ons aantal en de bescherming van den thakoer waarborgen ons tegen alle vijandelijkheden. De zon stond reeds hoog aan den hemel, toen wij den mekkâm van Sameyra bereikten.

REGINE. Nou ja, 't is goed; maak nu maar dat je wegkomt. Ik wil hier geen rendez-vous-tjes met je hebben. ENGSTRAND. Wat wil je niet hebben, zeg je? REGINE. Ik wil niet dat iemand je hier zien zal. Kom, ga nu heen. Neen, om de bliksem, ik ga niet weg vóór ik met je gesproken heb.