United States or Latvia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Roem-roem-roem-roem. Weer 'n boerenjongen met 'n boerenmeid. Die houen elkaar weer bij de schouders. 'n Stompje sigaar priemt tusschen zijn knoedelvingers op haar rug. De gezichten zijn roodzweetend, moe van 't dansen en drinken. De heupen schokken zinnelijk bij elken hoek. Roem-roem-roem-roem.
Dat vraagt men zich dadelijk af, als men er langs gaat. Het is niet moeilijk te raden, dat vele ervan dienst doen als pakhuizen voor copra en specerijen, want dat verraadt de geur; andere zijn nog in de handen van de arabische eigenaars; weer andere zijn de woningen van rijke Indiërs of Parsi's, en de zwijgende bewoners gaan er uit en in als donkere schaduwen.
Maar nu zijt gij dan eindelijk verheugd, dat gij toch weer op vaderlandschen bodem wandelt; nu stelt gij u voor, hoe gij het verliet; maar gij denkt ook onwillekeurig aan al het opgewisselde goud, dat toen uwe beurs bevatte, en het is alsof gij nu voor het eerst opmerktet, dat uw plunje er armelijk uitziet, en dat uw nieuw jasje wat al te versleten is, om daarmee in uwe eigene stad aan te komen.
De duisternis maakte de verwarring nog grooter. Vianen was te paard gesprongen en rende als dol heen en weer. Zijn gevreesd zwaard flikkerde door de lucht en daalde telkens doodend op eene of andere donkere gedaante neder. In zijn blinde razernij bemerkte hij niet eens, dat hij zijn eigen dienaren velde. "Voor IJselstein en Bertha!
Fonske kende haar wel, hij wist dat zij ook schilderde, onder de leiding van een meester; en nu bleef hij daar met neergeslagen oogen roerloos van ontroering staan alsof hij iets misdreven had, dat niet meer goed te maken was. Maar zacht en lief klonk weer haar stem: "Mag ik het ne keer zien?" en Fonske bukte zich sprakeloos, raapte zijn schilderij op, en gaf het haar.
"Joa moar mevrouw, as Antje altied van "kalfsoog" en "pillenposteljon" begint dan...." "Bus, je vraagt aan Antje 'tgeen mevrouw je gelast;" zegt Helmond, en geeft den man een gebiedenden wenk; en als de huisknecht met een: "Asjeblief dokter" vertrekt, dan haast zich Helmond om door 't voorlezen van den brief die onaangename stoornis te bedekken en Eva's voorhoofd weer effen te strijken.
Onmiddellijk daarop de stilte, de doodsche, griezelige stilte: de wachtende, benauwende stilte na een knetterenden donderslag. En dan opnieuw het dof gedreun ginds verre, het gierend-suizen in de hooge lucht, het loeiend-neerslaan van 't onzichtbaar monster, en 't barsten en 't kraken en 't denderen en 't verpletteren, en dan plotseling weer de doodsche, griezelige, akelige stilte.
Met behulp van eene inktrol bedekt hij haar met inkt, wrijft haar met een lap weer schoon, maar draagt zorg, den inkt niet te verwijderen, die in de diepte van de lijnen zit. Deze zal, bij het afdrukken op een blad papier, de teekening te zien geven, juist even los en zwierig, als ze in de was geteekend is, maar in spiegeld beeld. Want door het afdrukken wordt de voorstelling omgekeerd.
Toen je schrik over was... niet voor wat mij dreigde, maar voor wat er voor jou uit voort vloeien kon, en toen alle gevaar voorbij was ... toen was het voor jou, alsof er niets gebeurd was. Ik was weer net als te voren je zangvogeltje, je pop, die je voortaan dubben voorzichtig op de handen dragen zoudt, omdat ze zoo teer en broos was.
«Kijk maar eens, hoe het zich voortspoedt!» zei de kleine Klaas» «Het verlangt er al naar, om weer op den bodem der rivier te komen.»
Woord Van De Dag