United States or Belize ? Vote for the TOP Country of the Week !


Hij zei terwijl hij weer neerzat onder 't lampelicht en zijn traan wegpinkte, lachend, verlegen: 't Is van de jeukte.... Ze lachte mee en ze vroeg nadien, of hij zijn schoon huisje nog eens wilde uithalen en de popjes doen dansen. Hare stemme beefde: Om mij plezier te doen. Hij liep seffens in de voorkamer en kwam met de dooze terug.

Morgen vroeg verlaten wij Siak; de boot, die ons zal meenemen, is zoo juist gepasseerd, stroomopvarend naar Pekan Baroe. 't Is een chineesche stoomboot, de Pekang, akelig vuil. Wij zullen het er niet te best hebben; maar wij moeten wel besluiten, er toch maar gebruik van te maken, om niet nog weer vier dagen hier te blijven wachten. Penang, 2 Juni. Nu loopt onze reis op het eind.

Aan dat tehuis begon zij, toen de maand Januari naderde, weer eens te denken, en op zekeren dag vroeg zij de beide oudste dames Dashwood zonder eenige voorbereiding en voor hen geheel onverwacht, of zij haar daarheen wilden vergezellen.

Komen wij de agenten weer tegen, dan zullen wij hun vertellen wat er gebeurd is, en misschien vergunnen zij dien armen man wel hetgeen zij niet verkozen hebben ons toetestaan. Mijnheer Cascabel schudde twijfelachtig het hoofd. Ik ben het met moeder eens, zeide Jan.

Vooral tegen den avond werd het weêr opnieuw onstuimig.

Toen dien avond een beroemd muziekspeler de biwa bespeelde in de hoop, de zieke Prinses aangenaam bezig te houden, verscheen weer achter de pioenrozen dezelfde jonge man in hetzelfde zijden gewaad. Ook den volgenden avond, terwijl Yae en Yakumo op de fluit en op de koto speelden, verscheen de jonge man weer.

Hij schoof op zijn stoel heen en weer en was zoo bleek, alsof hij een aanval van zeeziekte had. Het derde meisje trok een cijfer en hief het ten aanschouwe van allen in de hoogte. »Negen!" kondigde de voorzitter met zijne eentonige stem aan. »Negen!" herhaalde de secretaris even onverstoorbaar. »Negen!" Negen!.... Dat was het eerste cijfer van het loterijbriefje van Ole Kamp!

Dat is als een geur van het Paradijs! riep de kleine. Zoo krachtgevend, geurig, tandtergend! Hoe jammer, dat de Profeet het verboden heeft! Hier hebt gij uw mes weer, Effendi. Hij reikte het mij toe, het stukje ham was verdwenen. Neen maar, waar is de ham? vroeg ik verwonderd. Wel aan het mes! Het is er af. Dan moet het er afgevallen zijn. Dat zou zonde zijn.

"Dat's wéér 'n dag," dacht Go op de gezichten te lezen, die telkens beleefd de langzaam-wegstappende werkers groetten. Ze zag ze nog voor zich uitloopen op 't Rapenburg, met tragen, vasten gang, en was blij, toen ze De Veer tegenkwam, te paard, met z'n pet achterover op z'n hoofd. "Ik ben naar "de Vink" geweest; wel wat nat! mag 'k 'n eindje met je mee rijden?"

Een weer oprichten van de slappe knieën en de trage handen, om kloek, om manlijk, om in al de spanning van uw heilige geestdrift te dienen den Heere uwen God.