United States or Mozambique ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Een goed denkbeeld, Mesty, waarom zouden we 't niet in toepassing brengen?" "Omdat ik geen lust heb mij op den wal aan gevaar bloot te stellen en waarvoor? om terug te keeren en weer den pot te koken voor de heeren. Ik voel me hier gelukkig, Massa." zei Mesty op onverschilligen toon. "En ik mij diep ellendig," hernam Jack, "maar ik ben geheel in uw macht, Mesty, en ik zal me moeten onderwerpen."
Wat ons het meest gelijkt, zijn onze droomen. Ieder droomt naar zijn aard van het onbekende en onmogelijke. In het midden van het jaar 1831 verhaalde de oude vrouw, Marius' dienstbode, hem, dat men zijn buren, het arme huisgezin Jondrette, buiten de deur zou zetten. Marius, die bijna den geheelen dag uit was, wist nauwelijks dat hij buren had. "Waarom?" vroeg hij.
"De leden van Laborando vincimus hooren er toch bij en het zal wel in orde wezen; 't eerste gedeelte was perfect." Toen zweeg hij, keek 'n beetje naar den grond, vroeg eindelijk ineens bruusk: "Is die juffrouw Schermer niet een heel aardig meisje? Weet je ook, waaróm ze geen lid wilde worden?"
Een goede ketel behoort bovendien zoo duurzaam mogelijk te zijn, op dat dezelve niet na een kort tijdsverloop onbruikbaar gerake: gezamentlijke redenen, waarom men onophoudelijk nog naar verbeterde constructie van stoomketels zoekt.
"Alles is mij zelven een raadsel," ging Van Bergen voort: "God alleen is het bekend, waarom de boosheid tot heden zulke dichte netten om mijn levensgeluk heeft moeten werpen.
Waarom zijn we dan geen planten of steenen? Waarom dan dat alles, dat heele onnoodige heelal? Waarom is er maar niet Niets! Wat zoû dat rustig zijn, zalig rustig ...
En waarom men aan deze zulk een' lof zou hebben toegezwaaid, zoo het niet eenigen grond had gehad in 's mans bestaan en karakter, laat zich niet begrijpen. Maar hetgeen te dien opzigte verteld is geworden, loopt zoo zeer in het bespottelijke dat men zich eindelijk genoodzaakt heeft gezien, om er eene zinnebeeldige uitlegging van te geven.
Als in den Kaukasus twee officieren van denzelfden stand elkaar ontmoeten, is de eerste vraag die bij hen opkomt, deze: »Waarom zijt gij hier?" Op deze onuitgesproken vraag scheen hij te willen antwoorden. Wanneer zal er toch een einde komen aan dien veldtocht? zeide hij traag. Ik verveel mij. Neen, ik niet, antwoordde ik. In het garnizoen verveelt men zich nog meer.
Waarom die herinnering den Prins niet bijzonder welkom scheen, viel bezwaarlijk te ontdekken; maar in elk geval zweeg hij onmiddelijk, terwijl zijn donkere wenkbrauwen zich fronsten; en een oogenblik daarna bragt hij 't gesprek op andere onderwerpen over. Een tijdlang werd het nog voortgezet, en daarop vroeg Salhana voor zijne dochter verlof zich naar hare vertrekken terug te begeven.
Freddy, integendeel! sprak hij zacht en trok haar tot zich op de bank. Ik wil heel gaarne met je spreken over.... over Eline. Waarom zou ik niet....? Maar stel nu eens, dat ik misschien veel, heel veel van Eline hield, vindt je het dan nog zoo onverstandig en ondegelijk in me....? Dus waarlijk.... je houdt.... je houdt van Eline? Vindt je dat dan zoo erg onbegrijpelijk? vroeg hij glimlachend.
Woord Van De Dag