United States or Tanzania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik voor mij ja, 't is ook waar, Emilie overmorgen vroeg moet ik absoluut absoluut naar Amsterdam." Ze woaren wel wat vremd en stief die minsen, redeneerde Janssen bij zich zelven, moar, ze wouen toch doen wat ze kosten; 't was ook wat straf om zoo moar oan te kommen: zij hadden indertied geschreven. Zie, ze kosten ook niet ruuken, dat hij plan had um' en dag of drie te blieven.
Hadt je dat er bij gepreveld, Beertjen had je niet gekneveld, En geen walvisch jou weêrstaan; Zie me maar zoo vremd niet aan. Vraag het Marten, vraag het Flipjen, Nou al reeders op het tipjen, Of ooit lanspunt of harpoen Meer dan deze spreuk mogt doen. Maar, maar, jonge vaêr! Een en nog een zijn een paar.
Hier es 'n vijffrankstuk da 'k al weken lank in mijn bezit hè zonder da 'k het kwijt kan geroaken. 't Es goed en zuiver zelver, moar 't es van 'n vremd land woarvan dat de stikken hier nie geldig 'n zijn. Niemand 'n wil het aanveirden. Ge meug het hèn. Doet er mee wat ge wilt en neemt er veuren da ge krijgen keunt." En hij gaf het stuk aan Theofielke.
"Loop noar den.... houtmiet!" riep Gerrit: "met al ou vremd gesnor." "Goeden nacht Heeren," zei Karel. De deuren gingen dicht, en de heeren zaten alleen.
Wit van den hagel, maar warm trots de kou', Haalde ik de klink op; je zat bij de schouw; Ik ligtte mijn mantel; jij wierpt op het vier Een mutserd, en 'k dacht: zij ziet gaarne mij hier. Echter was 't later als jeukte mijn scheen, Schoof ik je digter, je schooft verder heen, En toen 'k, bij de kast, om het jawoord je vroeg, Was 't vremd, dat de fluit niet aan diggelen sloeg.
Frerik liep net as 'en kiep die niet weet woar ie 't ei zal leggen nu eens in huis, dan weer op den akker, en dan was hij weer bij grootvader en gaf den ouden man die 't biester te kwoad had de piep, en de tabak, en 'en lêpel gloed van 't vuur, um oan te stêken; en dan schudde hij weer het oude strookussen van grootvaders leunstoel op; en gaf hij grootvader de groote snuifdoos aan, die op tafel stond, totdat eindelijk den goede oude het gemoed te vol schoot, en zien onderlip zoo begost te trillen, en de hand, woar ie de piep mee vast had, zoo vremd begos te bêven.
Dan rees hij op en zou haar vangen, En tilde haar de scheem'ring uit, Terwijl zij knorde: "Stoute guit!" Of boos hem kneep in beî zijn wangen, Of bad, die wilde weelde moê: "Ei, kweel eens wat, ik luister toe." En lang had Roeltjen niet te dringen, Was 't vremd dat de Oost hem 't hoorde zingen? 't Lief kind scheen aan zijn zij' te springen:
"Dan mo'j moar is roepen," hernam de vader, "dan kuwwe wat kommendieren." Gijs pruttelde wel iets van: "Zoo vremd," en: "as voader 't moar dee," doch als een gehoorzame zoon liep hij naar de trap, en riep haast op de wijze als waarmee hij de kalveren t'huus, bij den bak riep: "Huup! huup! huup!" Er kwam niemand. Eindelijk ging er een deur open, en een oud heer trad er uit en Gijs voorbij.
En, 't werken soamen, en 't sprêken soamen, en 't êten en 't stoeien soamen, en dat alles, alles, alles, ging hem door het brein, en eindelijk zei hij, doch half luide: "Door, 't zal me toch ook vremd zin, as 'k van óu af bin." "Nou Frerik, dat g'leuf'k," zei het meisje: "'t zal mien ook zoo allinnig wêzen." "'k Mag oe zoo best," hernam Frerik. "Ik oe ook," zei Door.
Woord Van De Dag