United States or Montenegro ? Vote for the TOP Country of the Week !
Albertken, we zullen samen iets koopen, vezelde Snepvangers, in Holland vond ik zoo niks naar mijn goesting. Ik heb zoo aan u gedacht, schreide Madame. We gaan nu weer allemaal samen aan tafel zitten, troostte Marieken nuchter ... en hebt ge u goed geamuseerd in Rozendaal?
Ze moest in 't stille genieten, geen geruchte maken om Jan niet te wekken die haar zottigheid zou zien; maar de woorden moest ze met geweld binnenhouden of 't stormde luide uit in groot geruchte. Ze vezelde stil dien overvloed tusschen de genepene lippen.
Eens, op een avond, kwam een der allertrouwste stamgasten, een dikke notaris, binnen, die geheimzinnig naast meneer Bollekens ging zitten en hem aan 't oor toefluisterde: Wist gij dat de baas drie zonen in Duitschland heeft? Drie zonen in Duitschland! herhaalde meneer Bollekens hevig opschrikkend. St! zoo hard niet, hij staat te luisteren, vezelde de notaris.
Dat was Dumdie, een reus en, naar men vezelde, de tijdelijke hartsridder van Madame Morganès. Hij stond altijd bij de deur, hield ze dicht voor onaangename gasten en, in het aanschijn van voorname klanten, lachte buigend al zijn blanke tanden bloot. Hij lachte dus, als Ernest binnentrad, en lachte nog als hij Sörge herkende.
Indien ge mij waarlijk liefhebt, kunt ge immers geen schrik hebben voor uw eigen! Neen, vezelde ze, ik meende: een schrik .... dat ge ginder hooger misschien niet zoo groot mocht zijn, als hier beneden. Het is zoo zot ook .... Ik wilde gaarne een edelweiss plukken. Hij lachte ineens luid, te luid. Iets brak in den mooien avond. Het aapje viel weer op Francine's schoot.
Het was haar zoet, en zij ontving hem gretig, zooals men een kind ontvangt dat men voor goed verloren waande. Hij omarmde haar zacht. Wat kan ik doen, vezelde hij, om u gelukkig te maken? Zij schudde dan droefglimlachend haar hoofd. Hij moest niets doen daarvoor. Zij wist dat hij haar liefhad en wat kon hij dan nog meer?
Ik word waarlijk zot! En lispelend achter haar, in 't uitgaan: Je t'adore, vezelde hij. Ze bleven een tijd lang zonder praten. De groene laan voorbij vroeg Francine over zijn schouder: Zeg 'es, ik wou u wat vragen .... ik wilde het sinds gisteren reeds .... Hij leunde tegen de kussens, sprak gewoon, zonder gebaar: Ja, dat weet ik wel. Ze boog voorover en staarde hem in zijne oogen aan.
't Is de eerste keer van mijn leven dat ik een meisje in de armen krijge, vezelde hij, dat was zoo gemeend en zoo openhertig en waar gezegd, dat de dochter, die zich eerst wilde losworstelen, nu gerust bleef en hem verwonderd aanstaarde, zonder verweer of poging te doen om los te geraken. En g'en gaat bij alle duivels uit mijne handen niet eer ge mij belooft....
Milly's vingeren deden in die lieve klaarten een kundig spel van spoelen, en hooger, onder de schaduw van de rosgouden, haarkroon, bloedde over parelen hare dubbele lip. Wanneer ge ver zult wezen, vezelde ze minzaam, hoop ik dat ge steeds in geluk ouder wordt. Hebt ge nooit nog aan uwen ouden dag gedacht, Sörge? Neen, zei hij, waarlijk niet!
Ze keek onthutst, werd, over den gloed van haren hartstocht, de onverschilligheid van den tuin gewaar en de koelte van Rupert's aandacht. Het krenkte haar en hare beschaamdheid wierp zich roekeloos om. Ze boog langzaam en vezelde, voor het eerst en voor het laatst, haar eigen meesterschap tegenover de meesterschap van haar man: Hebt ge schrik? Ja. Hij had schrik.
Woord Van De Dag