United States or American Samoa ? Vote for the TOP Country of the Week !
Altegader goede gaven, van Boven van den Vader der lichten afdalende. Maar hierbij blijft het niet. Neen, God de Heere riep al dit schoons niet uit niet tot aanzijn, als een bloem des velds, die eerst wel sierlijk pronkt, maar straks verwelkt. Neen, deze heilige ordinantie van den vader en het kind heeft hooger, heeft eeuwige beduidenis.
Deze verwelkt spoedig, en het is van dit natuurlijk gevormde hooi dat de dieren leven. Nu had het een geheel jaar lang niet geregend. Toen het eiland ontdekt werd, was de onmiddellijke omgeving van Porto Praya met boomen bedekt, waarvan de roekelooze vernieling hier, evenals op St.-Helena en enkele der Kanarische Eilanden, bijna algeheele onvruchtbaarheid veroorzaakte.
Tegenover de baronnen die slechts aan hun goederen denken en strijd, en aan alles wat ze op kunnen nemen en aanraken, verkondigt de troubadour paradoxaal de vrijheid en rijkdom van het innerlike leven: daar buiten is het najaar en alles verwelkt, daar is het winter en alles bevriest, maar in mij staat de lente in de knop en bloeit het als in de zomer.
Hij weerstaat het kwade niet, maar het verwelkt voor zijn aanweezen, het kan niet zijn waar hij is, door een Gods-wonder. Hij leert te zien het waarachtige, maar het droeve en sombere niet, want het waarachtige is vreugd en schoonheid, en is in alles. Toch voelt hij alle lijden en is niet hard, hij lijdt om den onweetende, den hartstochtelijke, den schijn-vroome.
Bij den aanvang van dit boek heb ik gezegd, dat de kale en open vlakten gedurende eenige weken na het regenseizoen een lichten plantengroei bezitten, die onmiddellijk verwelkt en verdroogt; in dezen tijd schijnt de lucht geheel vergiftigd te worden, want dikwijls hebben zoowel inboorlingen als vreemdelingen van hevige koortsen te lijden.
En allen zongen zij, kleinen en grooten, het goede, gezegende kind en de arme veldbloem, die daar verwelkt gelegen had, weggeworpen in het vuilnis, onder het ontuig van den verhuisdag, in de nauwe donkere straat. Daar was eens 't is al vele jaren geleden een keizer, die zoo ontzaglijk veel van nieuwe kleeren hield, dat hij al zijn geld uitgaf om mooi gekleed te gaan.
En dat bij 't glanslied van uw majesteit mijn hart verwelkt en om verzachting schreit. Ik zocht in liedren, die de menschen zingen, wat zich het innigst aan uw schoonheid paart, maar er weerklinkt geen menschenzang op aard, die tot uw hooge machtsfeer dóór kan dringen. En er ontstond een weemoed, die niet zweemt naar uw geluk, en is uw Weezen vreemd.
Reeds in de wieg worden zij aan een man verkocht, die haar tot vrouw neemt, als hare ontwikkeling, noch uit een moreel, noch uit een physiek oogpunt, voltooid mag heeten. Zoo komen zij nooit tot een eigen zelfstandig leven: want als zij den leeftijd hebben bereikt, waarop het verstand tot rijpheid komt, zijn zij reeds verouderd door de moederzorgen, en gebroken en verwelkt door harden arbeid.
Eerst waart ge met een bloem vergeleken, die verwelkt, en met het gras, dat verdort. Toen wierd tegenover dat verdorrend gras de majesteit en hoogheid geteekend van Hem, die al de wateren in zijn vuist meet, van de hemelen met de spanne zijner vingeren de maat nam, die al de bergen der aarde in zijn weegschaal, ja, al het onmetelijk stof der aarde in zijn drieling had gewogen.
Neen, 't blosjen, dat daar gloeit, Verwelkt niet meer door d' ademtocht des doods. Nooit sterft het licht, dat uit die oogen schijnt; Die leest wordt door geen jaren ondermijnd! Zóo zult gij altijd wandlen aan mijn zij', Zóo voert gij mij de Vaderwoning door; En ook tot hen die ik op aard verloor, Tot al mijn lieve dooden leidt gij mij! Gij zult hen zien, als ge eerst uw Heiland zaagt.
Woord Van De Dag