United States or Norfolk Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
Niet wetende dat die spelonk de verblijfplaats van toelisan's of roovers was, zou men de wanhoop lezend op 't gelaat des ouden mans, zeggen dat het de Hongertoren was op den vooravond van de dag waarop Ugolino zijn kinderen zou verslinden.
De kleine Taras ging, na de nieuw aangekomene nauwkeurig opgenomen te hebben, naar het raam toe en telde de schoten, die men zeer duidelijk kon hooren, ofschoon zij op een verren afstand gelost werden. Eindelijk was het maal gereed. Mijnheer Iwan begon het met een soort van woede te verslinden. Zijn geduld was dan ook al te lang op de proef gesteld.
Wel eenigszins ten-nadeele van z'n tabaks- en snuifkennis, omvatte Wouter's gemoed het ander deel van z'n werkkring met 'n liefde ... och, als-i zooveel gesnoven of gerookt had, als gelezen, zou-i ziek geworden zyn! En ... rechtstreeks gezond werkte dan ook het verslinden van al die boeken niet!
Wij menschen verslinden elkaar niet meer, de slavernij is afgeschaft; zoo zal ook eenmaal de exploitatie van den arbeid door het kapitaal ophouden; zoo zal er eenmaal geen oorlog meer zijn!" De secretaris-generaal ~ad-interim~ meende, dat de beurt van lachen ten tweeden male aan hem gekomen was.
Insecten en hunne eieren en larven maken het hoofdbestanddeel van het voedsel der Koolmees uit, vleesch, zaden en boomvruchten zijn voor haar lekkernijen. Zij schijnt onverzadelijk te zijn; zij vreet van den morgen tot den avond; een Insect, dat zij werkelijk niet meer verslinden kan, wordt toch door haar gedood.
Een Poolsche graaf, achttien jaar oud, wijdde zich met hart en ziel aan de dames, die hem dan ook voor een "engel" verklaarden, en de een of andere Duitsche Hoogheid, alleen om het souper gekomen, dwaalde in den wilde rond, speurende naar wat hij zou kunnen verslinden.
Deze vogels dompelden zich op een wenk van hun meester in het water en brachten de visschen boven, die zij, dank zij een ring welke hen den strot half dichtkneep, niet konden verslinden. Voorts vlogen voortdurend uit het hooge riet aan den oever, eenden, kraaien, raven, eksters, sperwers en ander gevogelte op, die door het geraas van de stoomboot in hun rust werden gestoord.
"Den Vader des levens," luidde het antwoord, "zal de wolf verslinden, maar hevig zal de wraak van Widar zijn. Hij, de sterke strijder, zal de gapende kaken van het monster vermorzelen." Weer vroeg Gangraad: "Op verre tochten voer ik uit en overal zocht ik iets zinrijks; nu zeg mij: wat fluisterde Wodan zijn zoon Balder in het oor, voor deze verbrand werd?"
"Ja, ja," zei Gavroche; "de honden verslinden alles." Na eenig zwijgen hernam hij: "Ha, gij hebt uw ouders verloren; gij weet niet waar zij zijn; dat mag niet, jongens. 't Is dom, bejaarde lieden verloren te laten gaan. Maar men moet zich overal weten uit te redden." Hij vroeg hun overigens niets. 't Was voor hem iets zeer eenvoudigs, geen onderkomen te hebben!
Hij is flauw gevallen en Carpoforus draagt hem.... Hij is flauw gevallen.... Toen hij den beer.... "Laureolus" zag verslinden, legden de gladiatoren uit. Maar niet mij! kluchtigde Lentulus. Daar komen ze! zei Thymele. Carpoforus droeg Cecilianus aan. Hij toefde, heel langzaam, nog buiten de portiek.
Woord Van De Dag