United States or Cameroon ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wel, wie dat we daar hebben, riep een man. 't Was de Verdierenpikker die verheugd en opgewonden, de handen vooruit, op hen toetrad. Toch ook weggetrokken? Dat geloof ik wel, verontschuldigde zich Snepvangers, heel het Zuid ligt plat. En de kinderen die daar in een kelder zitten, griende Madame. 't Is dom zoo uw schoon leven te riskeeren, zei de Verdierenpikker.
Dat is goed voor de woekeraars, zei de Verdierenpikker, maar slecht voor ons arm huisbaaskens... de huizen zullen dan geen cent meer opbrengen... Ja, vriend, weifelde Snepvangers, waar is onze tijd... Die komt nooit meer terug, zuchtte de Verdierenpikker. Zij herdachten hun gezellige dagen, hun centjes winnen in de verkoopzalen, de wijnproeverijen en ook den onvergetelijken Goeden Vrijdag.
Spoedig was hij zijn propagandavocabulaar meester, en met den verdierenpikker was hij een ijverig ronselaar voor nieuwe partijgenooten. Menigmaal gebeurde het nu dat de zachtmoedige, vredelievende Snepvangers in geweldige herbergtwisten gemengd werd.
Hij had namelijk met zijn vriend, den verdierenpikker een wijnverkooping gaan bijwonen waar men kosteloos kon proeven en kaas gebruiken. Dat aardige uitspanningsken had hij door zijn vriend leeren waardeeren. Zoo werd men wijnkenner en fijnproever. Maar nu was het dubbel meegevallen! Snepvangers had er een man aangetroffen die hem zijn huisjes wou af koopen aan zeer gunstige voorwaarden.
Garcon, riep Snepvangers, toen hij verzadigd was en zijn derde glas gedronken had. Hier heeten de garçons allemaal Jan leerde de Verdierenpikker. Awel, Jan, riep Snepvangers, kunnen we hier logeeren. Alles is vol, Menheer, nergens vindt u nog onderkomen, beweerde de man terwijl hij het drinkgeld opstreek. Ja maar, we moeten toch slapen, verzette zich Snepvangers in zijn zekerheid getroffen.
Lichtjes beneveld gingen zij slapen en 's anderendaags ontwaakte Miranda minder droefgeestig gestemd. Het gezellig avondje had hem over zijn zwaarste leed heen geholpen. Twee dagen later kwam de Verdierenpikker thuis. Een groot verlangen naar zijn stad had hem van de voorgenomen reis doen afzien. 'k Had het wel gepeinsd ...
Och Comiteit... Dat doet toch niks als vergaderen... Morgen vertrekken er treinen... 't is er rustig... want er komen Heeren uit Antwerpen spreken om het volk an te zetten weer naar huis te keeren... Ik ga den Verdierenpikker verwittigen... Ja, zei Madame gedwee.
Dat weet ik nog zoo niet, sprak Snepvangers tegen, ik was veel liever hier gebleven ... voor uw plezier moet ge niet gaan vluchten. Het huis van den Verdierenpikker bleek ongeschonden. Zij onderzochten het van zolder tot kelder, vonden in de veranda een vruchtenschaal met sappige peren die zij profijtelijk begonnen te schillen. Die zouden maar rotten, zei Snepvangers, en hij komt toch niet terug.
Hij hoorde de gazettenleurders toeten en gillen in de straten, toen hij aan het lokaal van den Bond kwam. Nauwelijks zat hij tusschen de strijdmakkers, of de deur vloog geweldig open en President en verdierenpikker verschenen in zeer opgewonden toestand. Zij hielden de gazet in de vuist geklemd. 't Is schandalig, Snepvangers! Trek het u toch vooral niet aan. Snepvangers, 't is te gemeen!
Hun begrafenisgezichten waren welsprekend. Wij zijn helaas geklopt, fluisterde de President. Wij moeten den volgenden keer herbeginnen, beweerde de verdierenpikker, de kiezers werden misleid, zij hebben hun belang niet begrepen... En de anderen hadden gazetten!
Woord Van De Dag