United States or Jordan ? Vote for the TOP Country of the Week !


Zij had hem niet alleen dadelijke en zekere inlichtingen verschaft, maar ook zijne vijanden in een vaarwater gelokt, waar dood en verderf hen wachtte. Hij wist welke schade een enkele galei op een zee als de Middellandsche kon veroorzaken, en hoe bezwaarlijk zulk een galei te achterhalen en aan te vallen was.

Met sluw overleg had de kornel zijn volgelingen rondom het luik geplaatst, dat toegang naar beneden gaf, zoodat niemand daar kon afdalen zonder gezien te worden. Dat niet een hunner sliep spreekt vanzelf. "Een verduivelde geschiedenis!" fluisterde hij tegen dengene, die naast hem lag. "Ik ben er niet verdacht op geweest, dat hier vóór een man staat om des nachts op het vaarwater te letten.

Daar werd een landengte overgestoken in den vorm eener brug, die over het nauwe vaarwater toegang verleende en het eiland Seil met het Schotsche vastland verbond. De tochtgenooten beklommen, na hun rijtuig beneden in een ravijn gelaten te hebben, de vrij scherpe helling van een heuvel en gingen zitten op het buitenboord van een rotsachtigen rand, die den zoom der kuststreek uitmaakte.

't Was boven alle beschrijving heerlijk mooi, levendig en toch majestueus. Alle reizigers waren onder den indruk van 't schoone tafereel. Bij Utne voeren we de Sörfjord in, een vaarwater dat aanvankelijk nog 2 kilometer breed is, maar over eene lengte van 40 kilometer ten laatste maar enkele honderde meters tusschen de rotswanden meten kan.

Dikwijls zaten ze elkaar in het vaarwater, en soms flikkerde plotseling in Dorus' oog een vonk van toorn, als Betty hem na een kibbelpartij verachtelijk over den schouder aankeek, terwijl ze onverstaanbaar iets mompelde. Aan juffrouw Keetje had hij zich volkomen gehecht.

De haven van den Piraëus ligt doorgaans vol met allerlei vreemde oorlogschepen, waarvan de gezagvoerders zich meestal niet veel bekommeren om de bevelen van den havenmeester maar ten anker komen zoo als dat hun het beste bevalt, zeer dikwijls dwars in het vaarwater.

Dat was toch eene vraag, die men zich stellen moest. Aangenomen ook al dat de vloed genoegzaam doorzette, om het vaarwater vroeger dan men dacht bruikbaar te maken, hoe zou men zich dan nog durven wagen in die smalle en bochtige toegangen tot de geul, nu de eenige loods, die er al de kronkelingen van kende, niet meer aanwezig was? En inderdaad, Mars was niet meer te voorschijn gekomen.

Aan schepen, die met vreedzame bedoelingen komen, wijst een lichttoren den ingang van het aldus over een aanmerkelijke lengte verengde vaarwater; een toren op een eilandje, Torre de Bugio, beschermt dien tegen een vijandelijken aanval, gesteund door forten aan den tegenover liggenden kant. Lissabon zelf is nog niet te zien.

»Mars," vroeg toen master James Burbank, »vreest gij niet om bij nacht de Sint John verder op te varen?" »Neen, master James," antwoordde de mesties. »Kent gij het vaarwater volkomen?" »Ja, tot bij het George-meer." »En verder op?" »Dan zullen wij zien. Wij hebben daarenboven geen oogenblik te verliezen. De tijd is kostbaar. En daar de vloed ons begunstigt, moeten wij er van profiteeren."

En wat Soun betreft, die overtrof zichzelf en was, uit vrees van achter te blijven, de anderen van tijd tot tijd zelfs voor. Nog een halve mijl moest men afleggen om in het vaarwater der jonk te komen. Daarenboven was het midden op den dag en al kreeg men de scaphanders niet in het oog, dan zouden zij met hunne stemmen de aandacht der schepelingen wel weten te trekken.