United States or Åland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wij keken lang naar de afwisselende verlichting, die ook de vormen schijnt te veranderen, tot in fellen gloed de zon onderging en den piek verguldde, hem eerst grooter makend tegen den zwarten achtergrond der kloof, en hem ten laatste uitdoovend in de opstijgende geuren uit het dal, waar het versch gemaaide gras het grootste deel aan heeft.
Het oogenblik daarna was ook de sjees van Kneuvels klaar en Alfons en Rozeke, die hen tot aan den weg een uitgeleide deden, kwamen rillend van de kou terug bij La en moeder, om het langzaam uitdoovend haardvuur. Dien nacht had Rozeke vreemde, benauwende droomen.
De prins had haar zeer lief; hij begon iederen dag meer haar helder verstand en goed hart te waardeeren. Ook de oude koning zocht haar, als een zonnetje dat zijn uitdoovend leven verwarmde; en als de gedachte aan haar vader af en toe niet als een nevel voor haar geluk had gehangen, zou Elze volmaakt tevreden zijn geweest.
Een algemeene naam voor de incarnaties van Buddha's volgens de Shinto-leer. Ook toegepast op onder de goden opgenomen helden. Gwakko Bosatsu. Een Buddhistische maangod. Hachiman. De Oorlogsgod. Hij is de onder de Goden opgenomen Keizer Ojin, de beschermer van den Minamoto stam. Hoderi. "Schijnend Vuur", zoon van Ninigi. Hoori. "Uitdoovend Vuur", zoon van Ninigi. Hoso-no-kami. De God der Pokken.
In den cyclus van legenden, bekend als het Tijdperk der Goden, maken wij kennis met de Heilige Schatten, ontdekken wij den oorsprong van den Japanschen dans, en wandelen in onze verbeelding door de Hooge Vlakte des Hemels, zetten den voet op de Drijvende Brug, treden het Middenland der Riet-Vlakte binnen, slaan een blik in het Land van Yomi, en volgen Prins Uitdoovend Vuur naar het Paleis van den Zeekoning.
Wij keken lang naar de afwisselende verlichting, die ook de vormen schijnt te veranderen, tot in fellen gloed de zon onderging en den piek verguldde, hem eerst grooter makend tegen den zwarten achtergrond der kloof, en hem ten laatste uitdoovend in de opstijgende geuren uit het dal, waar het versch gemaaide gras het grootste deel aan heeft.
Hij legde de mandoline neer en met de armen over elkaar, begon hij naar het uitdoovend vuur te kijken, met een wonderlijke uitdrukking van treurigheid op het gelaat, dat, beschenen door een lamp op de kleine tafel gezet, nobel en woest tegelijk, mij deed denken aan den Satan van Milton.
Woord Van De Dag