United States or Vanuatu ? Vote for the TOP Country of the Week !


De anderen verzamelden, in het atrium, rondom Martialis. Het was of zijne opgewektheid hunne laatste somberheden verjoeg. Zij glimlachten reeds, allen, nu zij rondom hem stonden en hij, levendig, vertelde. Ja zeker, een nieuw boekje epigrammen, bij Tryfo, den boekhandelaar te verkrijgen. Maar hij zoû het zijn vrienden zenden, hoor.... Zij verdedigden zich, zeiden het zeker te zullen koopen.... Hij lachte, verzekerde, dat d

Dus mooi, niet waar dominus; die roode en zwarte letters en mooi groot, niet waar, dat treft dadelijk: Acta Ludis Megalensibus. Lucio Sosibiano et Marco Sofronio Ædilibus Curulibus. Zoudt ge niet de namen van de ædilen, beste Tryfo, meende de dominus, met iets grootere letters laten schrijven?! Dat doet altijd pleizier, weet ge.... Wat vindt gij, edele Martialis??

Cosmus maakte zich uit de voeten: hij was de geùrwerker, de beroemde, van den Vicus Tuscus.... Hij ging avondmalen met Tryfo, den boekhandelaar en de zijdeverkoopers en de goudsmeden.... Wie mag ik mijn ezel bieden? noodde Nilus. Kom, wie wil er op mijn ezel zitten? Alexa! Alexandra!! riepen de meiden van Taurus. Neen, zei Nilus' moeder. Ik ben niet moê.

Den "paraziet" en Syrus, den "slave-rol", had hij verhuurd bij Tryfo, den boekhandelaar, voor een prikje, als kopiïsten: ze schreven beiden netjes en die brachten dus ook wat geld op, net genoeg, dat ze hun eigen levensonderhoud bedropen. Nu had hij Silus en Afer verhuurd aan den voller, om meê te vollen. En Cecilius en Cecilianus....

Druk is het, beste Tryfo, voor een armen dichter, die van epigrammen leeft! Maar druk ook, met uw verlof, edele Martialis, zei Lavinius; voor een dominusgregis tijdens de Megalezia. Ik moet weg: repeteeren moeten we, den heelen middag.... De Bacchides! verzekerden de jongens trotsch. Het stond nu op den titulus; zij waren nu zeker van hun zaak.

Maar de "paraziet" was bleek van woede en beloofde zich zijn lamme, kleine rol slècht te spelen, zelfs al zoû de dominus hem een kwaad ding doen.... Staan onze namen er nu niet eens onder?? vroegen te gelijker tijd de tweelingen. Waarom staan onze namen er nu niet eens onder? Dat is geen gewoonte! zei de dominus beslist. Heelemaal niet! zei Tryfo.

Ja, troep rood: rood en zwart samen doen mooi. Tryfo ging voort: Door den Troep van Lavinius Gabinius. Goed zoo, meende de dominus, nu "beroemd" was door geschrapt, en las nu zelve: Hymne en Voorspel met Dans, Zang en Fluitspel. Muziek van Atillius Burrhus voor Rechter- en Linkerfluiten. Je copiïsten zijn kunstenaars, Tryfo, meende Martialis.

Het waren de matrozen van Ostia, het waren de slagers, warmoeziers, ooftverkoopers van het Velabrum, het waren de Gallen, het waren Taurus en zijn meiden, het waren de vollers en de soldaten. Het waren niet de voornamere winkeliers van den Vicus Tuscus; het was niet Tryfo, de boekhandelaar: die waren allen te deftig om den twee komediantjes plaats in te schikken.

Wijk maar eens van de gewoonte af, ried Martialis aan. Mooi zoo: daar valt mij een epigram op "De Gewoonte" in! Dat heb ik ten minste al weêr! Maar Lavinius en Tryfo beiden waren het met elkaâr eens, dat een strenge traditie gehandhaafd moest worden in den titulus. Didascalia, verbeterde eigenwijs Cecilius, die het Grieksche woord mooier vond. .... Didascalia, bauwde Cecilianus, klein mondje, na.

De namen van de ædilen zoo groot mogelijk, Tryfo, zoo groot mogelijk! Goed dan, dominus; zeker, Martialis; de eigennamen iets grooter dan, met iets meer rood er tusschen? Maar ædilibus curulibus? Zoo laten, zoo laten, meende Martialis. Ja, zoo laten, meende de dominus, en de jongens bauwden na: Zoo laten! Niet met grootere letters: ædilibus curulibus!