United States or São Tomé and Príncipe ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zie eens, hier: "Renatus Von Toll," "Nu, kent gij dien man?" vroeg de oude heer, en 't was alsof in zijn gelaat een schoon morgenrood opdaagde. "Zou ik hem niet kennen!" riep de overste uit; "hij is mijn vader." "Man!" zeide de oude heer: "man! wat zegt gij?" En hij schoof den overste een eind van zich af en keek hem in de oogen; "zijt gij de zoon van Renatus Von Toll?"
Hij had den ouden molenaar Voss in 't verhoor van wege den weggeraakten Franschman; de mantelzak met het geld lag op de tafel; de overste Von Toll, en mijn vader, als burgemeester, waren daarbij tegenwoordig. Mijn vader had het voorval, zoo ver het hem bekend was, geheel naar waarheid verhaald.
Den anderen middag gebeurde het weder eens, dat de oorlogs- en bagagewagen van den baljuw gesmeerd werd, en hij en zijn vriend Renatus Von Toll zaten er naderhand in en reden de Malchinsche poort uit. "Juffrouw Stahl," zeide mamsel Westphalen later: daar zaten zij beiden te zamen in het rijtuig en keken zoo vriendelijk en onschuldig in de wereld rond als een paar pasgeboren tweelingen.
"Onzen mijnheer den baljuw wilt gij 's morgens om half acht spreken?" En daar de Franschman er bij blijft, zegt zij: "Mijnheer de overste Von Toll; in mijne kamer is van nacht alles 't onderste boven gekeerd, ik moet mij dat helaas! laten welgevallen, maar niemand zal van mij zeggen, dat ik de hand geleend heb, om de orde van het heelal te helpen omkeeren.
Daarop keerde hij zich om, naar mijne moeder en sprak: "Kindlief, de man heeft gelijk. De zoon van Renatus Von Toll heeft gelijk. 't Is maar jammer, dat hij gelijk heeft!" Daarop nam hij de hand van den overste en vroeg: "Mijn lieve jonge vriend, kunt gij waarlijk hier niet blijven?" En toen de officier hem verzekerde, dat dit onmogelijk was, riep hij mij.
Ik wil dan alleen vertellen, dat door de uitlevering van den levenden Franschman de molenaar en de bakker van de verdenking dat zij een moord zouden gepleegd hebben, vrij kwamen; en dat door zijne bekentenis en door de getuigenis van den inspektor Bräsig en den kamerdienaar, de landraad Von Urtzen zijn eigendom wederkreeg, en dat de overste Von Toll, toen de auditeur het geld wilde terughouden, als onbeheerd goed, op strengen toon zeide dat zijn regiment niet met roof en diefstal zou bezoedeld worden.
Zij keert zich om, en toen zij gewaar werd, dat het dienstmeisje zich ook had omgekeerd, gaf zij haar een kleinen stomp in de korte ribben en sprak: "domme deern!" Daarop maakt zij nogmaals eene diepe nijging, van achteren, en zegt: "Uwe dienaresse, mijnheer de overste von Toll!" En zij gaat heen, met de beide dienstmeisjes.
Maar gij zijt toch eigenlijk geen Fransch officier; gij zijt immers een Duitscher. De zoon van Renatus Von Toll kan niet anders dan een braaf Duitscher zijn."
De Franschen tierden en raasden daartusschen in; de overste Von Toll was naar buiten gegaan, en de auditeur gaf bevel, den bakker te binden, op den wagen te gooien en meê te nemen; het verdere zou zich wel vinden; hij had den Franschman aangevallen, en dat was genoeg.
"Teufelskerl," bromde de Duitscher, terwijl hij den knaap, die op zijn fluitje eenige snelle loopjes blies, van ter zijde aanzag. "Sakkerment, wenn daar kein moesikant d'rin steckt, will ich ein hondsfott sein." "Nu, Löbell, wil je? 'k Deel tusschenbeide wel een halven gulden; dat zou dan een kwartje voor jou wezen." "Was, was! ein kwartje, bin jij toll?