United States or Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
In een Japansch tooneelspel vinden wij het volgende gezegde: "Het zinnebeeld van onveranderlijkheid geprezen zij hun roem tot het einde der dagen de roem van de twee pijnboomen, die samen oud zijn geworden". Dit slaat op de beroemde pijnboomen van Takasago.
De pijnboom van Takasago is het symbool van een lang leven, en in het volgende koor uit dit drama kunnen wij de groote macht van dien altijd groenen boom leeren kennen: "En nu, eindelooze wereld, Zullen der dansende meisjes uitgespreide armen In priesterlijk gewaad Schadelijke invloeden wegjagen; Haar handen, gevouwen, om in haar boezem te rusten, Zullen allen het geluk omvatten; Het loflied van duizenden herfsten Het zal het volk geluk en zegen brengen, En de zang van tienduizend jaren Het leven des vorsten verlengen.
Zoowel dit gebruik der pijnboomen als dat van dit bijzondere No drama ontleenen hun oorsprong aan den grooten pijnboom van Takasago, waarover wij in de volgende legende zullen verhalen. In oude tijden woonde in Takasago een visscher met zijn vrouw en zijn dochtertje Matsue. Nergens hield Matsue meer van, dan te zitten onder den grooten pijnboom.
Het onderwerp van de Takasago schijnt een overblijfsel te zijn van een phallusdienst, die veelvuldig voorkomt in de geschiedenis van primitieve volken.
De Takasago wordt gewoonlijk beschouwd als één der schoonste onder de No, of classieke drama's. De No werd opgevoerd door schoon gevormde spelers, die in een oud dialect speelden. Het behoorde tot die periode van Japansche vormelijkheid, zoo juist beschreven als: "Een Hemel om van te hooren, maar een Hel om te zien."
Woord Van De Dag